Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. II GSK 425/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia del. WSA Maria Jagielska Protokolant Maciej Nawrocki po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 1324/08 w sprawie ze skargi W.B. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 1324/08, wydanym w sprawie ze skargi W. B. na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] stycznia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy, oddalono skargę.
Sąd pierwszej instancji ustalił następujący stan faktyczny sprawy:
Decyzją Urzędu Patentowego z 30 sierpnia 2004 r. zarejestrowano na rzecz W. B., zwanego dalej "skarżącym", z pierwszeństwem od 4 kwietnia 2003 r., znak towarowy słowno-graficzny Ravago pod nr 154722 w klasach towarowych: 1 (żywice syntetyczne, surowce i półprodukty do produkcji tworzyw sztucznych), 4 (paliwa, smary, komponenty, dodatki do paliw i smarów), 6 (rudy metali nieszlachetnych nieobrobione i obrobione), 17 (tworzywa sztuczne półprzetworzone) i klasie usługowej 36 (usługi w zakresie analiz, informacji, operacji, doradztwa, wycen finansowych, kredytowania (poza zastrzeżonymi dla banków), gwarancji i kaucji, notowań giełdowych, doradztwa podatkowego, inwestycji kapitałowych, zarządzania majątkiem) Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług.
Do Urzędu Patentowego, działającego w trybie postępowania spornego, wpłynął wniosek Ravago S.A. z siedzibą w Luksemburgu przeciwko skarżącemu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy Ravago.
Jako materialnoprawną podstawę żądania wnioskodawca wskazał art. 131 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 oraz ust. 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), zwanej dalej "p.w.p." Ponadto powołał się na art. 6 septies ust. 1 i art. 8 Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej (Dz. U. z 1975 r. Nr 9, poz. 51), a także art. 16 ust. 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS, zał. Nr 1 do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO), z dnia 12 lutego 1996 r. (Dz. U. Nr 32, poz. 143). Zgodnie z art. 131 ust. 1 nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia: których używanie narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich (pkt 1); które są sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami (pkt 2). Zgodnie zaś z art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, jeżeli zostały zgłoszone w złej wierze do Urzędu Patentowego w celu uzyskania ochrony. W myśl art. 131 ust. 5 p.w.p. zgłoszenie w charakterze znaku towarowego oznaczenia, którym inna osoba posługuje się jako nazwą, pod którą prowadzi działalność gospodarczą, w szczególności jeżeli jest ona wyrazem pospolitym, nie stanowi samoistnej podstawy do odmowy udzielenia prawa ochronnego, jeżeli zgłaszający działał w dobrej wierze, a: nazwa ta nie jest używana jako znak towarowy powszechnie znany na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej dla towarów tego samego rodzaju (pkt 1) lub w chwili zgłoszenia znaku nie było konfliktu interesów, w szczególności ze względu na różny profil działalności, lokalny jej zasięg lub odmienne formy używania obu oznaczeń (pkt. 2). Stosownie do art. 6 septies ust. 1 Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej jeżeli agent lub przedstawiciel osoby, która jest właścicielem znaku w jednym z Państw będących członami Związku, wnosi bez zezwolenia właściciela o zarejestrowanie znaku na swoją rzecz w jednym lub kilku Państwach będących członkami Związku, właściciel będzie mógł sprzeciwić się żądanej rejestracji albo żądać jej wykreślenia lub jeżeli ustawodawstwo danego Państwa będącego członkiem Związku na to zezwala, żądać przeniesienia na jego rzecz wymienionej rejestracji, o ile ten agent lub przedstawiciel nie uzasadni swego działania. Zgodnie zaś z art. 8 wspomnianej Konwencji nazwa handlowa będzie chroniona we wszystkich Państwach będących członkami Związku bez obowiązku zgłoszenia lub rejestracji, niezależnie od tego czy stanowi ona, czy nie stanowi części znaku towarowego. W świetle art. art. 16 ust. 1 TRIPS właściciel zarejestrowanego znaku towarowego będzie miał wyłączne prawo powstrzymywania wszelkich osób trzecich od używania w działalności handlowej bez jego zgody identycznych lub podobnych oznaczeń dla towarów lub usług identycznych lub podobnych do tych, dla których znak towarowy jest zarejestrowany, gdy takie ich użycie mogłoby stwarzać prawdopodobieństwo pomyłki. W przypadku użycia identycznego oznaczenia dla identycznych towarów lub usług, prawdopodobieństwo pomyłki będzie domniemane. Określone powyżej prawa nie będą naruszały praw istniejących wcześniej, ani nie będą miały wpływu na możliwość przyznawania przez Członków praw na podstawie używania znaku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
