Wyrok NSA z dnia 12 października 2010 r., sygn. II FSK 1030/09
Z uwagi na wymogi konstrukcyjne skargi kasacyjnej, zawarte w art. 176 oraz art. 183 § 1 u.p.p.s.a., dla skuteczności zarzutu naruszenia przepisu określającego sposób rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej przez sąd pierwszej instancji stanowiącego podstawę zarzutu skargi kasacyjnej wymienioną w art. 174 punkt 1 i 2 u.p.p.s.a., konieczne jest powiązanie zarzutu naruszenia przez sąd przepisu stosowanego bezpośrednio przez sąd, ze wskazanymi enumeratywnie przepisami, które były stosowane przez organ administracji publicznej, a sąd administracyjny, zdaniem skarżącego dokonał błędnej oceny legalności stosowania tych norm przez organy podatkowe. Skarga kasacyjna jest bowiem zwyczajnym choć wysoce sformalizowanym środkiem zaskarżenia. Jedną z jej podstaw może być naruszenie przepisów postępowania, o ile mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jednak z uwzględnieniem powyższych uwag.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, WSA del. Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1137/08 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 2 lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za październik-grudzień 2001r., luty, marzec, czerwiec, lipiec, wrzesień 2002r, luty-kwiecień, czerwiec-październik 2003r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Po 1137/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2005 roku Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę M.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 2 lipca 2008 roku w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku od towarów i usług za październik-grudzień 2001 roku, luty, marze, czerwiec, lipiec, wrzesień 2002 roku, luty-kwiecień, czerwiec-październik 2003 roku. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że decyzją z dnia 4 maja 2007r. Naczelnik Urzędu Skarbowego załatwił odmownie wniosek M.S. o umorzenie zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2001r., za luty, marzec, czerwiec, lipiec i wrzesień 2002r., za miesiące od lutego do kwietnia oraz od czerwca do października 2003r. w łącznej kwocie 8.895,07 zł wraz z odsetkami w wysokości 5.508 zł . Organ wskazał, że podatnik w okresie od 15 października 1991r. do 31 marca 2006r. prowadził działalność gospodarczą. W latach 2001-2004 wykazywał przychody, a w latach 2004-2005 - przychodu nie osiągnął. Analizując sytuację podatnika organ stwierdził, że dochód rodziny wynosi 500 zł miesięcznie i uzyskiwany jest ze zbiórki złomu i makulatury. Podatnik w chwili rozpoznawania wniosku był zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do pobierania zasiłku. Ponadto z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej strona otrzymuje na rzecz syna zasiłek w kwocie 65 zł miesięcznie. Zobowiązany zamieszkuje z żoną i z dwoma synami w mieszkaniu własnościowym o pow. 61 m2 . Koszty eksploatacji mieszkania wynoszą ok. 318 zł. Podatnik posiada od 1994 r, rozdzielność majątkową z żoną. W 2002 r. strona złożyła wniosek o restrukturyzację zaległości podatkowych, ale organ umorzył postępowanie z uwagi na brak stosownej opłaty. W ocenie organu w przypadku podatnika nie zachodziła żadna okoliczność, która uzasadniałaby umorzenie zaległości podatkowych. Decyzją z dnia 6 sierpnia 2007r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2008r. sygn. akt I SA/Po 1385/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. wskazując, iż organ odwoławczy winien uzupełnić materiał dowodowy tak, aby dokonać pełnej analizy sytuacji rodzinnej i materialne podatnika, a następnie, uwzględniając dokonaną przez Sąd wykładnię przepisu art. 67a Ordynacji podatkowej, rozważyć wystąpienie indywidualnego interesu skarżącego w przyznaniu mu stosownej ulgi. W ocenie Sądu organ odwoławczy nie zbadał istotnych dla sprawy okoliczności, takich jak w jakiej szkole studiuje syn podatnika - B.S., gdzie się ona znajduje, jakie są koszty związane ze studiami i kto je ponosi. Po drugie - organ odwoławczy nie ustalił czy i jaki wpływ na sytuację podatnika miało nierzetelne zachowanie się dłużników strony. Odnotowano jedynie fakt podejmowania przez podatnika starań o odzyskanie należności od kontrahentów z lat 1992, 1994 i 1996 i ograniczono się w tym względzie do analizy dokumentów przedłożonych przez skarżącego. Sąd zaznaczył również, że nie poczyniono żadnych ustaleń w kwestii kredytów zaciągniętych przez podatnika na spłatę zaległości związanych z niewypłacalnością kontrahentów. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia 2 lipca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego I instancji. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy przede wszystkim wyjaśnił treść art. 67 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60). Poza tym organ II instancji wskazał, że w wyniku analizy uzupełnionego materiału dowodowego uwzględniając zalecenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu dokonał następujących ustaleń. W oświadczeniu o stanie majątkowym z dnia 09 marca 2008 r. M.S. określił łączny miesięczny dochód rodziny (uzyskiwany ze zbiórki puszek i makulatury) na kwotę 500 -700 zł. i podał, że jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do pobierania zasiłku /dowód: decyzja Starosty P. z dnia 08 sierpnia 2006 r. nr [...]/. Nadto podatnik podał, iż nie korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, korzysta natomiast z wydawanych przez Fundację Pomocy "Barka" posiłków i podstawowych artykułów spożywczych. Następnie do protokołu z dnia 29 maja 2008 r. M.S. zeznał, że jego żona od lutego 2008 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim otrzymując zasiłek chorobowy w wysokości około 800 zł miesięcznie. Wcześniej, tj. od grudnia 2007 r. K.S. zatrudniona była w Towarzystwie Ubezpieczeń Społecznych w charakterze pracownika biurowego z wynagrodzeniem około 1.300 - 1.500 zł miesięcznie. Mając na uwadze powyższe ustalenia organ odwoławczy stwierdził, iż łączny miesięczny dochód rodziny S. wynosi około 1.200 - 1.300 zł. Zobowiązany wskazał też, że jego rodzina otrzymuje stałą pomoc finansową ze strony brata żony - H.S., zatrudnionego w charakterze pracownika administracyjnego na Politechnice Poznańskiej. Zobowiązany nie określił wysokości tej pomocy, jednakże zdecydowanie wskazał na jej regularny charakter. M.S. pouczony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań do protokołu w dniu 29 maja 2008 r. wyjaśnił, że zamieszkuje w mieszkaniu własnościowym o powierzchni 61 m2 stanowiącym współwłasność wraz z żoną K. po 1/2 części oraz dwoma uczącymi się synami. Koszty eksploatacji mieszkania wynoszą około 310 zł miesięcznie /czynsz - 273 zł 92 gr. opłata za energię elektryczną i gaz - 36 zł/. Małżeńską rozdzielność majątkową ustanowiono w roku 1994. Syn B. jest studentem w P. Wysokość miesięcznej raty czesnego za pobieranie nauki w szkole niepublicznej wynosi 400 zł. Z zeznań zobowiązanego wynikało też, że jego syn powtarza I rok studiów, co oznacza dodatkowe obciążenie budżetu domowego rodziny S. na kwotę około 4.000 zł w roku akademickim 2007/2008. B.S. wykonywał w roku 2007 pracę fizyczną przy produkcji parkietów i boazerii, za co uzyskał dochód w kwocie około 2.400 zł. Drugi syn podatnika - W.S. jest uczniem technikum samochodowego i aktualnie nie uzyskuje żadnych dochodów. Organ podatkowy II instancji wskazał również, iż wykonano szczegółowe ustalenia w zakresie pobranych przez podatnika kredytów, których przeznaczeniem miała być spłata posiadanych należności wobec kontrahentów. W dniu 10 czerwca 2008 r. M. S. przedłożył umowę z dnia 21 października 2005 r. na gotówkowy kredyt konsumpcyjny z "G" S.A. na kwotę 10.681,69 zł oraz przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 06 lutego 2008 r. z banku "D." S.A. Zobowiązany w żaden sposób nie udokumentował pobrania kredytów, które miały być przeznaczone na spłatę należności związanych z niewypłacalnością kontrahentów. W protokole z dnia 29 maja 2008 r. M. S. jednoznacznie stwierdził, że kredyty pobrano na rozwój prowadzonej wówczas działalności gospodarczej. Zobowiązany wskazał natomiast, że środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej, a także na pokrycie strat związanych z brakiem zapłaty za wykonane usługi uzyskał z pracy za granicą w latach 1981 -1983 /Irak/. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w P. przeprowadzone postępowanie wyjaśniające bezwzględnie potwierdziło, że "zobowiązany w różnym czasie podawał różne informacje dotyczące tych samych zdarzeń, co miało na celu oczywiste wprowadzenie w błąd organów podatkowych." Organ odwoławczy podał też, że wobec zobowiązanego prowadzone było postępowanie egzekucyjne w wyniku, którego w dniach 28 marca 2000 r., 14 maja 2002 r. oraz 18 czerwca 2003 r. dokonano zajęcia rachunku bankowego zobowiązanego. Organ egzekucyjny jednakże z uwagi na brak środków finansowych na rachunku nie umniejszył posiadanych przez podatnika zaległości podatkowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
