Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 230/09
Przepis art. 133 § 1 p.p.s.a. określa moment, w jakim sąd wydaje wyrok i moment decydujący i miarodajny dla oceny. Z przepisu tego wynika również obowiązek sądu ograniczenia się przy orzekaniu (poza wyjątkiem wynikającym z art. 106 § 3 p.p.s.a.) do materiału dowodowego zawartego w aktach sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Jolanta Sokołowska, Protokolant: Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 5 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Op 291/08 w sprawie ze skargi "K." S.A. w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 15 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) nakazuje zwrócić "K." S.A. w K. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem nadpłaconego wpisu od skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Op 291/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej p.p.s.a., oddalił skargę "K." S.A. z siedzibą w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 maja 2008 roku w przedmiocie niedopuszczalności odwołania od decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że "K." Spółka Akcyjna z siedzibą w K. wnioskiem z dnia 30 maja 2005r. skierowanym do Wójta Gminy B. domagała się stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2004r. W tym celu złożyła też korektę deklaracji podatkowej. Wójt Gminy B. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie, w toku którego swój udział zgłosił pełnomocnik skarżącej radca prawny M. H. przedkładając do akt pełnomocnictwo z dnia 14 marca 2005r., udzielone mu przez osoby wskazane w rejestrze przedsiębiorców jako wchodzące w skład organu uprawnionego do reprezentacji spółki, a to U. W. - członka zarządu oraz K. K. - prezesa zarządu. Wójt Gminy B. decyzją z dnia 6 września 2007r. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2004r.; decyzja ta została doręczona skarżącej. W jej imieniu przesyłkę odebrała pracownica G. M. upoważniona do odbioru przesyłek pocztowych na mocy pełnomocnictwa nr 2/06. Od tej decyzji skarżąca wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego podnosząc, poza zarzutami merytorycznymi, również zarzut, że została ona wydana z naruszeniem art. 145 §2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) [dalej oznaczona jako O.p]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 15 maja 2008r. stwierdziło niedopuszczalność odwołania wniesionego przez stronę skarżącą z tego względu, że sprawa nie może być rozpoznana w postępowaniu odwoławczym, gdyż brak jest przedmiotu zaskarżenia. W sytuacji, gdy zaskarżona decyzja została wadliwie doręczona to jako taka nie zaistniała w ogóle w obrocie prawnym i z tej przyczyny na podstawie art. 288 §1 pkt 1 O.p. odwołanie od niej należało uznać za niedopuszczalne. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętego skargą postanowienia ocenił, że nie narusza ono prawa. Sąd wskazał na przepis art. 145 §2 O.p. który przewiduje, że jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Doręczenie decyzji podatnikowi (stronie) w sytuacji, gdy w postępowaniu uczestniczy jego pełnomocnik nie ma żadnego znaczenia procesowego. Pominięcie przez organ podatkowy pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu W wyroku podniesiono także, że organ podatkowy wydając decyzję administracyjną musi ją zakomunikować stronom w sposób przewidziany przepisami prawa gdyż w przeciwnym razie nie stanie się ona elementem obrotu prawnego i wobec stron będzie prawnie obojętna m.in. nie rozpocznie biegu termin do jej zaskarżenia itd. Dodatkowo w uzasadnieniu podniesiono, że gdy wolą strony działa ona w sprawie za pośrednictwem pełnomocnika, i z treści pełnomocnictwa nie wynika inaczej wówczas organy podatkowe winny respektować obowiązek dokonywania doręczeń w sprawie do rąk pełnomocnika zgodnie z art. 145 §2 w zw. z art. 137 O.p. Sąd wskazał w dalszej kolejności, że rozpoznawanej sprawie decyzja Wójta Gminy B. została w dniu 07 września 2007r. doręczona bezpośrednio stronie z pominięciem jej pełnomocnika radcy prawnego M. H. Skoro, zatem jak stwierdził Sąd, brak doręczenia decyzji pełnomocnikowi, który zgłosił swój udział w postępowaniu powoduje w myśl art. 145 § 2 O.p. bezskuteczność doręczenia, to konsekwencją takiego działania organu było nieistnienie decyzji w obrocie prawnym skutkując jednocześnie brakiem przedmiotu zaskarżenia i niemożnością rozpoznania sprawy przez organ podatkowy drugiej instancji. 3. Na powyższe rozstrzygnięcie pełnomocnik spółki wniósł skargę kasacyjną zarzucając naruszenie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
