Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 228/09
Naczelny Sąd Administracyjny, odmiennie niż wojewódzkie sądy administracyjne, jest związany granicami skargi kasacyjnej i poza nieważnością postępowania rozważa jedynie te uchybienia, które zostały wskazane w skardze kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.), zatem nie jest on uprawniony do uściślania i konkretyzowania zarzutów skargi kasacyjnej, bądź też ich uzasadnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Jolanta Sokołowska, Protokolant: Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Op 289/08 w sprawie ze skargi "K." S.A. w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 15 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) nakazuje zwrócić "K." S.A. w K. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem nadpłaconego wpisu od skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, w sprawie o sygnaturze akt I SA/Op 289/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej p.p.s.a., oddalił skargę "K." Spółka Akcyjna z siedzibą w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 maja 2008 roku w przedmiocie niedopuszczalności zażalenia od decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2000 rok. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że "K." Spółka Akcyjna wnioskiem z dnia 27 września 2005r. skierowanym do Wójta Gminy B. wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2000 r., dołączając do wniosku korektę deklaracji podatkowej w tym podatku. Wójt Gminy B. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie stwierdzenia nadpłaty, w toku którego swój udział zgłosił pełnomocnik skarżącej radca prawny M. H. przedkładając do akt, przy piśmie z dnia 10 listopada 2005 r., akt uwierzytelnioną przez siebie kopię pełnomocnictwa z dnia 14 marca 2005 r., udzielonego mu przez prezesa zarządu spółki i członka zarządu - osoby wskazane w rejestrze przedsiębiorców jako uprawnione do reprezentacji spółki. Zgodnie z treścią pełnomocnictwa obejmuje ono upoważnienie pełnomocnika do reprezentowania spółki przed sądami powszechnymi, sądami administracyjnymi, organami administracji państwowej i samorządowej, organami podatkowymi i organami egzekucyjnymi w sprawach, w których stroną lub uczestnikiem postępowania jest spółka. Wójt Gminy B. decyzją z dnia 8 sierpnia 2007 r. odmówił skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2005r. i doręczył decyzję skarżącej spółce. W imieniu spółki przesyłkę odebrała pracownica G. M., upoważniona do odbioru przesyłek pocztowych na mocy pełnomocnictwa nr 2/06. Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Wójta skarżąca spółka, reprezentowana przez pełnomocnika, radcę prawnego M. H. wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego podnosząc, poza zarzutami merytorycznymi, również zarzut naruszenia art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej: [O.p.]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 15 maja 2008 r. stwierdziło niedopuszczalność odwołania. Wskazało na treść art.145 § 2 O.p. stanowiącego, że jeśli strona ustanowiła w sprawie pełnomocnika, to pisma (w tym decyzję) należy doręczać pełnomocnikowi. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętego skarga postanowienia, ocenił, że nie narusza ono prawa. Sąd podniósł, że w świetle art. 145 § 1 O.p. pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela - temu przedstawicielowi. Natomiast zgodnie z treścią § 2 tego artykułu, jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. W myśl powołanego przepisu, gdy strona ustanowiła pełnomocnika, to pisma należy doręczać właśnie jemu i wobec przyjętej zasady oficjalności doręczeń, obowiązek ten obarcza organy prowadzące postępowanie. Stosownie natomiast do art. 137 § 2 O.p., pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone do protokołu, a w myśl § 3 powołanego artykułu, pełnomocnik dołącza do akt oryginał pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny i doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis pełnomocnictwa. W zakresie nieuregulowanym w § 1- 3a stosuje się przepisy prawa cywilnego. Sąd argumentował następnie, że z akt administracyjnych wynika, że pełnomocnik spółki, to jest radca prawny M. H. zgłosił swój udział w sprawie przedkładając przy piśmie z dnia 10 listopada 2005 r. udzielone mu przez stronę pełnomocnictwo (w uwierzytelnionej przez siebie kopii). Od tej chwili, zgodnie z art. 145 § 2 O.p., obowiązkiem organu było dokonywanie doręczeń do rąk pełnomocnika. Brzmienie tego przepisu jest jednoznaczne i nie może być podstawą do formułowania tezy o dowolności działania organu, czy też o swobodzie wyboru co do dokonywania doręczeń albo stronie, albo pełnomocnikowi. Jeśli dojdzie do równoczesnego doręczenia pisma stronie i pełnomocnikowi, za skuteczne i wywołujące skutki prawne uznać można jedynie doręczenie do rąk pełnomocnika; doręczenie dla strony będzie miało w takim wypadku charakter informacyjny. Skoro w sprawie działał skutecznie ustanowiony pełnomocnik, to zdaniem Sądu trafna była ocena Samorządowego Kolegium Odwoławczego, że decyzja Wójta Gminy B. z dnia 8 sierpnia 2007 r. r. w ogóle nie weszła do obrotu prawnego i nie może być przedmiotem zaskarżenia, co czyni niedopuszczalnym odwołanie od takiej decyzji. Podstawę do takiego wniosku stanowi przepis art. 228 § 1 pkt 1 O.p. przewidujący konieczność wydania przez organ odwoławczy postanowienia o niedopuszczalności odwołania. Co do zarzutu naruszenia przez Kolegium art. 200 § 1 O.p., to jak stwierdził Sąd, choć istotnie z akt administracyjnych nie wynika, aby postanowienie na podstawie tego przepisu zostało wydane i skutecznie doręczone, to zdaniem sądu naruszenie tego procesowego przepisu nie mogło mieć istotnego wpływu na wynik sprawy. U podstaw zaskarżonego rozstrzygnięcia legła okoliczność faktyczna przyznana przez skarżącą i wyraźnie zarzucana w skardze, a mianowicie brak doręczenia decyzji organu I instancji ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi. Wobec bezspornego faktu istnienia pełnomocnictwa i braku doręczenia decyzji organu I instancji pełnomocnikowi naruszenie przez Kolegium art. 200 § 1 O.p. nie mogło mieć wpływu na wynik sprawy. 3. Na powyższe rozstrzygnięcie pełnomocnik spółki wniósł skargę kasacyjną zarzucając naruszenie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
