Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 723/09
Naczelny Sąd Administracyjny, odmiennie niż wojewódzkie sądy administracyjne, jest związany granicami skargi kasacyjnej i poza nieważnością postępowania (która w niniejszej sprawie nie zachodziła) rozważa jedynie te uchybienia, które zostały wskazane w skardze kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.), zatem nie jest on uprawniony do uściślania i konkretyzowania zarzutów skargi kasacyjnej, bądź też ich uzasadnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Jolanta Sokołowska, Protokolant: Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "K." S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Op 362/08 w sprawie ze skargi "K." S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 15 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2006 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Op 362/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej p.p.s.a., oddalił skargę "K." S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 maja 2008 roku w przedmiocie uchylenia decyzji określającej zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2006 rok i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że "K." S.A. z siedzibą w K. w dniu 16.01.2006 r. złożyła Wójtowi Gminy B. deklarację dotyczącą podatku od nieruchomości za 2006 r. na łączną kwotę podatku 2.070.059 zł. Następnie spółka w lutym i marcu 2006 r. złożyła korekty deklaracji. Postanowieniem z dnia 4.04.2006 r. Wójt Gminy B. z urzędu wszczął postępowanie podatkowe w sprawie określenia spółce wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2006 r. Decyzją z dnia 29.08.2006 r., nr [...], Wójt Gminy B. określił "K." S.A. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2006 r. w wysokości 2.457,339 zł. Rozstrzygnięcie to, w wyniku wniesienia od niego odwołania, decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20.12.2006 r., nr [...], zostało uchylone w całości, a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, z przyczyn tam podanych. W toku ponownie prowadzonego postępowania, decyzją z dnia 28.09.2007 r., nr [...], Wójt Gminy B. określił "K." S.A. z siedzibą w K. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 r. w wysokości 2.723.839 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania od powyższej decyzji, zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 15 maja 2008 r., działając na podstawie art. 1 i art. 18 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 856 z późn. zm.) oraz art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny Opolu w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji stwierdził, że nie narusza ona prawa. Sąd na wstępie podniósł, że przedmiotem skargi była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 maja 2008 r., którą to decyzją, doręczoną skutecznie stronie skarżącej, uchylono decyzję organu I instancji z dnia 28.09.2007 r. i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. Sąd wskazał, że wydanie decyzji kasacyjnej na podstawie art. 233 §2 Ordynacji podatkowej możliwe jest wyłącznie wtedy, kiedy nie istnieją podstawy do merytorycznego rozpatrzenia sprawy. Dodał, że wydanie decyzji kasacyjnej i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji jest wyjątkiem od zasady merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy podatkowej, a zatem nie dopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca. W ocenie Sądu Kolegium prawidłowo wskazało w odniesieniu do gruntów dzierżawionych pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, iż stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 4 a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikami podatku od nieruchomości są m.in. osoby prawne będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego. Także niezbędne dla potrzeb prawidłowego ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości było ustalenie czy zostały przedsięwzięte odpowiednie środki w celu rekultywacji gruntów i zagospodarowania terenów po działalności górniczej i czy rekultywacja została zakończona. Sąd podzielił też pogląd Kolegium o konieczności dokonania ustaleń dotyczących powierzchni gruntów w oparciu o dane wynikające z ewidencji gruntów prowadzonej dla konkretnej miejscowości, jak i ustaleń dotyczących budynków i budowli, w sytuacji gdy organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia podatku od nieruchomości. W ocenie Sądu Samorządowe Kolegium Odwoławcze wykazało w zaskarżonej decyzji, iż zaistniały dostateczne przesłanki do wydania decyzji kasacyjnej po myśli art. 233 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Odnosząc się do zarzutu skargi dotyczącego naruszenia przez organ II instancji przepisu art. 200 Ordynacji podatkowej z uwagi na zaniechanie wyznaczenia stronie przed wydaniem zaskarżonej decyzji siedmiodniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, Sąd wskazał, że naruszenie to nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy, a tylko takie naruszenie w świetle art. 145 § 1 lit. c Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, mogło stanowić podstawę uchylenia zaskarżonej decyzji. W przedmiotowej sprawie Kolegium uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W tej sytuacji, jak argumentował Sąd, wypowiedzenie się strony w sprawie zebranego materiału dowodowego nie miałoby wpływu na treść rozstrzygnięcia, gdyż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ odwoławczy nie mógł rozpoznać merytorycznie sprawy. 3. Na powyższe rozstrzygnięcie pełnomocnik spółki wniósł skargę kasacyjną zarzucając wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 174 pkt 2 i art. 133 § 1 u.p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie zarzutu naruszenia art. 200 § 1 w związku z art. 123 Ordynacji podatkowej, co miało mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wskazując na powyższe zarzuty autor skargi kasacyjnej domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
