Wyrok NSA z dnia 11 marca 2010 r., sygn. II FSK 1855/08
Jeżeli zarzut naruszenia prawa przez organ administracji nie został wyraźnie powiązany w skardze kasacyjnej z zarzutem naruszenia prawa przez wojewódzki sąd administracyjny, nie ma przeszkód, dla których, Naczelny Sad Administracyjny - przeanalizowawszy uzasadnienie skargi kasacyjnej - nie mógłby samodzielnie zidentyfikować zarzutu naruszenia prawa przez wojewódzki sąd administracyjny ( np. 145 par. 1 pkt 1 lit b) lub c), bądź też art. 151 p.p.s.a.) i tak przedstawiony zarzut rozpoznać merytorycznie, mimo niepełnego wskazania podstawy kasacyjnej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), WSA del. Anna Dumas, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. W.-T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 430/08 w sprawie ze skargi A. W.-T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz A. W. - T. kwotę 530 (słownie: pięćset trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 430/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 grudnia 2007 r. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r.
Ze stanu sprawy przyjętego prze Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 22 września 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił "T." Sp. z o.o. (spółka) zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2001 w kwocie 227.674 zł. Od powyższej decyzji spółka wniosła odwołanie. Dyrektor Izby Skarbowej w W. postanowieniem z dnia 8 stycznia 2007 r. - działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwanej dalej ord. pod., stwierdził niedopuszczalność odwołania. Stosownie do art. 128 ord. pod. zaskarżona decyzja stała się ostateczna w administracyjnym toku instancji. Ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że spółka nie uregulowała w całości zobowiązania podatkowego, bowiem na poczet podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. wpłaciła ona kwotę 149.106 zł. Kwota 78.568 zł stała się zatem zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ord. pod.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
