Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2009 r., sygn. I OSK 1000/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Poznań od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1872/06 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta Poznania na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Miasta Poznań na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] września 2006 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:
Orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] grudnia 1952 r. dokonano wywłaszczenia nieruchomości nr [...], położonej w Poznaniu przy ul. [...] o pow. 100 m kw., stanowiącej współwłasność M. i T. B.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2000 r. E. B. - Z., działając w imieniu spadkobierców zmarłych współwłaścicieli wywłaszczonej nieruchomości, wystąpiła o stwierdzenie nieważności powyższego orzeczenia.
Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. Minister Transportu i Budownictwa, działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i § 2, art. 157 § 1 i § 2 oraz art. 158 kpa, stwierdził, że orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] grudnia 1952 r., w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości położonej w Poznaniu przy ul. [...], wydane zostało z naruszeniem prawa, tj. art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31) z uwagi na brak w aktach sprawy opinii prezydium wojewódzkiej rady narodowej. Organ, powołując się na treść art. 8 ust. 1 i 4 dekretu, wskazał także, że wykonawca narodowych planów gospodarczych, po uzyskaniu zezwolenia, obowiązany był wezwać właściciela nieruchomości, aby odstąpił tę nieruchomość za cenę określoną na podstawie art. 28 dekretu przez wykonawcę. Dopiero jeżeli w terminie 15-dniowym od doręczenia wezwania lub dokonania obwieszczenia, nie została zawarta umowa sprzedaży, zamiany lub umowa przedwstępna w przedmiocie sprzedaży lub zamiany, wówczas wykonawca planu mógł nabyć nieruchomość w drodze wywłaszczenia. Tymczasem w sprawie wniosek wywłaszczeniowy złożony został przed upływem 15-dniowego terminu do zawarcia ewentualnych umów. Jednocześnie organ wskazał, że nie jest możliwe stwierdzenie nieważności orzeczenia z dnia [...] grudnia 1952 r., bowiem ze względu na sprzedaż lokali mieszkalnych w budynkach wybudowanych na wywłaszczonych nieruchomościach, zaistniały nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 § 2 kpa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
