Postanowienie NSA z dnia 15 września 2009 r., sygn. I OZ 844/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.P. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 759/09 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S.P. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił S.P. Sp. z o.o., reprezentowanej przez radcę prawnego, wstrzymania wykonania zaskarżonej przez spółkę decyzji Ministra Infrastruktury w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, iż zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), który to przepis pozwala na udzielenie w szczególnych warunkach zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe mimo niezakończenia postępowania wywłaszczeniowego ostateczną decyzją. Przepis ten ma na celu usprawnienie procesu inwestycyjnego budowy dróg, a wstrzymanie wykonania decyzji wydanej na jego podstawie byłoby działaniem sprzecznym z założeniem ustawodawcy i niweczyłoby cel jaki przyświecał przy przyjęciu powołanej ustawy. Sąd podkreślił też, że w ramach wydanej na podstawie art. 17 przywołanej ustawy decyzji nie zachodzi sytuacja pozbawienia skarżącego prawa własności, a jedynie ograniczona zostaje możliwość dysponowania nieruchomością, jednakże jej zajęcie następuje za odpowiednim odszkodowaniem, a sama kolizja interesu indywidualnego z interesem publicznym nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia wniosku strony. Ponadto odszkodowanie przewidziane za przejęcie nieruchomości wskazuje, że wykonanie zaskarżonej decyzji nie prowadzi do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody.