Postanowienie NSA z dnia 3 lipca 2009 r., sygn. I OSK 760/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 15/09 o odrzuceniu skargi A. Z. na cofnięcie przez Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie zezwolenia na dalsze odbywanie pozaetatowej aplikacji w Prokuraturze Rejonowej [...] postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Postanowieniem z dnia 4 marca 2005 r., sygn. akt II SA 3983/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. Z. na cofnięcie przez Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie zezwolenia na dalsze odbywanie pozaetatowej aplikacji w Prokuraturze Rejonowej [...]. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż cofnięcie zezwolenia nie jest decyzją administracyjną, ani innym aktem lub czynnością, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego, w związku z czym skarga w tym zakresie jest niedopuszczalna.

Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej A. Z. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 7 listopada 2008 r. sygn. akt I OSK 1236/08 uchylił zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu NSA stwierdził, iż sąd pierwszej instancji dokonał błędnej wykładni przepisów zawartych w ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 ze zm.). Uregulowania tej ustawy świadczą, iż w toku postępowania zarówno kwalifikacyjnego, jak i cofnięcia aplikantowi zezwolenia na odbywanie aplikacji pozaetatowej rozstrzygana jest indywidualna sprawa z zakresu administracji publicznej. Przepisy ustawy o prokuraturze nie przewidziały cofnięcia zezwolenia na dalsze odbywanie pozaetatowej aplikacji w formie decyzji administracyjnej, nie wskazały też sposobu odwołania. Jednakże czynność, która wprawdzie nie ma charakteru decyzji czy postanowienia, ale jest podejmowana w sprawach indywidualnych ma charakter publicznoprawny i dotyczy uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów ustawy o prokuraturze. Dlatego, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, skarżącemu służyło odwołanie do Prokuratora Generalnego, jako organu instancyjnie nadrzędnego w stosunku do Prokuratora Apelacyjnego, zgodnie z ogólną normą wynikającą z art. 127 § 2 k.p.a. i zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Tym samym NSA uznał, że nie został wyczerpany tok postępowania odwoławczego poprzedzającego możliwość skorzystania przez A. Z. z sądowej kontroli aktu administracyjnego wydanego przez organ administracji publicznej (postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt P 15/06). Jednocześnie NSA stwierdził, że Sąd pierwszej instancji niezasadnie odrzucił skargę A. Z. ze względu na uznanie, iż sprawa niniejsza nie należy do właściwości sądu administracyjnego.