Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. I GSK 600/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędziowie Jan Bała (spr.) NSA Rafał Batorowicz Protokolant Jerzy Stelmaszuk po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. H. - P. W. "H." I. - E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt III SA/Po 315/07 w sprawie ze skargi I. H. - P. W. "H." I. - E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. wyrokiem z dnia 30 października 2007 r., sygn. akt III SA/Po 315/07, oddalił skargę I. H. - P.W. "H." Import-Eksport na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] lutego 2007 r., Nr [...], w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia [...] lutego 2005 r., nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne SAD nr [...] z dnia [...] września 2002 r. w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego. Organ zmienił stawkę celną, określił wysokość długu celnego na nowo oraz naliczył odsetki wyrównawcze.
Organ podał, że do zgłoszenia celnego SAD dołączono m.in. świadectwo pochodzenia towaru z Wietnamu z dnia [...] sierpnia 2002 r., nr [...]. Wskazał również, że polskie władze celne zwróciły się do władz Wietnamu o przeprowadzenie weryfikacji dołączonego do zgłoszenia celnego świadectwa pochodzenia. Pismem z dnia 19 listopada 2003 r. władze Wietnamu nie potwierdziły autentyczności nadesłanego świadectwa. Negatywny wynik weryfikacji był podstawą do zmiany stawki konwencyjnej w wysokości 18% na wyższą stawkę celną.
Orzekając na skutek odwołania strony, Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją z dnia [...] lutego 2007 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu celnego I instancji.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. stwierdził, że wbrew zarzutom podniesionym w skardze przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm.), dalej: rozporządzenie RM, jest zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP wskazując, że rozporządzenie to wydane zostało na podstawie art. 19 § 3 Kodeksu celnego. W stosunku do towarów innych niż te, w których produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj (art. 17 i art. 19 § 3 pkt 1 Kodeksu celnego) upoważnienie to dotyczy wyłącznie sposobu dokumentowania pochodzenia towarów (art. 19 § 1, § 2 i § 3 pkt 2 Kodeksu celnego). Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że zwrócenie się z odpowiednim zapytaniem do podmiotu zagranicznego wystawiającego świadectwa pochodzenia towaru stanowi przeniesienie części kompetencji w zakresie rozpatrywania danej sprawy celnej na organ państwa obcego, względnie instytucji zobowiązanej do zajęcia stanowiska przez inny organ na zasadach wskazanych w art. 209 § 1 Ordynacji podatkowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
