Wyrok NSA z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I GSK 488/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Waksmundzki (spr.) Sędziowie Czesława Socha NSA Marzenna Zielińska Protokolant Beata Cisek po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. H. - P. W. "H." I. - E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 17 października 2007 r. sygn. akt III SA/Po 110/06 w sprawie ze skargi I. H. - P. W. "H." I. - E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe Oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. wyrokiem z dnia 17 października 2007 r., sygn. akt III SA/Po 110/06, oddalił skargę I. H. - P.W. "H." I.-E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] grudnia 2005 r., nr [...], w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją z dnia [...] września 2004 r., nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne SAD nr [...] z dnia [...] października 2001 r. w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego. Organ zmienił stawkę celną, określił wysokość długu celnego na nowo oraz wezwał importera do uiszczenia niedoboru cła oraz do uiszczenia odsetek wyrównawczych.
Organ podał, że pismem z dnia 11 sierpnia 2003 r. zwrócił się do władz Tajwanu o dokonanie weryfikacji dołączonego do zgłoszenia celnego świadectwa pochodzenia nr [...] z dnia [...] września 2001 r. Pismem z dnia 3 września 2003 r. władze Tajwanu nie potwierdziły ich autentyczności. Negatywny wynik weryfikacji tego świadectwa był podstawą do zmiany stawki konwencyjnej na wyższą stawkę autonomiczną.
Orzekając na skutek odwołania strony, Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją z dnia z dnia [...] grudnia 2005 r., nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu celnego I instancji.
Oddalając skargę I. H. Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. stwierdził, że wbrew zarzutom podniesionym w skardze przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm.), dalej: rozporządzenia RM jest zgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP wskazując, że rozporządzenie to wydane zostało na podstawie art. 19 § 3 Kodeksu celnego. W stosunku do towarów innych niż te, w których produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj (art. 17 i art. 19 § 3 pkt 1 Kodeksu celnego) upoważnienie to dotyczy wyłącznie sposobu dokumentowania pochodzenia towarów (art. 19 § 1, § 2 i § 3 pkt 2 Kodeksu celnego). Sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że zwrócenie się z odpowiednim zapytaniem do podmiotu zagranicznego wystawiającego świadectwa pochodzenia towaru stanowi przeniesienie części kompetencji w zakresie rozpatrywania danej sprawy celnej na organ państwa obcego, względnie instytucji zobowiązanej do zajęcia stanowiska przez inny organ na zasadach wskazanych w art. 209 § 1 Ordynacji podatkowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
