Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. II FSK 939/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 995/07 w sprawie ze skargi M. M. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 12 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. M. S.A. w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II FSK 939/08
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 grudnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 995/07, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę "M" S.A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 12 marca 2007 roku w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. W zaskarżonej decyzji zmienione zostało postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 19 grudnia 2006 roku w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Występując w dniu 20 września 2006 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, spółka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynikało, że jest właścicielem 100% akcji "M", działającego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 roku Nr 146, poz. 1546). Spółka miała objąć też 100% certyfikatów inwestycyjnych w zamkniętym funduszu inwestycyjnym tworzonym przez "M" S.A. Na pokrycie tych certyfikatów przeniesione zostaną na rzecz funduszu udziały i akcje posiadane przez spółkę w podmiotach zależnych. W przypadku wniesienia do funduszu papierów wartościowych lub udziałów dochodzi do przejścia własności (zbycia) tychże papierów wartościowych i udziałów w momencie dokonania wpłat uczestników funduszu na nabycie certyfikatów inwestycyjnych. Nowym właścicielem tych papierów wartościowych i udziałów staje się towarzystwo, a z chwilą zarejestrowania funduszu inwestycyjnego prawa te i udziały przechodzą na fundusz. Powołując się na przedstawione okoliczności spółka zapytała, czy po jej stronie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654) w związku z przeniesieniem udziałów i akcji na rzecz funduszu inwestycyjnego na pokrycie certyfikatów inwestycyjnych. Następnie zwróciła się o udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące tego jak ustalić koszt nabycia certyfikatów objętych w opisany powyżej sposób w przypadku osiągnięcia przychodu z ich zbycia lub umorzenia. Przedstawiając własne stanowisko, spółka stwierdziła, że czynność przeniesienia udziałów i akcji na rzecz funduszu inwestycyjnego nie podlega opodatkowaniu i w następstwie jej dokonania nie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś koszty uzyskania przychodu związane z nabyciem certyfikatów, w braku szczególnej regulacji, należy ustalić w oparciu o zasady ogólne wynikające z art. 15 ust. 1 tej ustawy. Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2006 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione przez podatnika nie było prawidłowe. Organ podatkowy, przytaczając treść art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyjaśnił, że przepis ten ma zastosowanie także w przypadku zbycia certyfikatów inwestycyjnych i że wydatki na ich nabycie zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ustalenia dochodu z odpłatnego zbycia certyfikatów. W tym przypadku nie stosuje się więc art. 15 ust. 1 ustawy, tak jak to w swoim stanowisku zaprezentowała spółka. Dalej organ podniósł, że przychody ze zbycia certyfikatów należy ustalić na zasadach ogólnych, określonych w art. 12 ustawy podatkowej. Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje, eksponowana przez spółkę okoliczność, że ustawa nie nazwała tego rodzaju przychodów. Pojęcie przychodu na gruncie opodatkowania dochodu osób prawnych jest bowiem szerokie. Podsumowując Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że zarówno przychody, jak i koszty uzyskania przychodów w przypadku transakcji polegającej na przeniesieniu własności udziałów lub akcji w zamian za certyfikaty inwestycyjne, należy rozpoznać dopiero w momencie ustalenia dochodu ze zbycia lub umorzenia tych certyfikatów. Dyrektor Izby Skarbowej, zaskarżoną decyzją z dnia 12.03.2007 r. postanowił zmienić zaskarżone postanowienie. Organ odwoławczy stwierdził, że w przypadku wniesienia do funduszu papierów wartościowych lub udziałów dochodzi w istocie do ich zbycia, jakkolwiek czynność ta połączona jest z nabyciem certyfikatów inwestycyjnych. W konsekwencji znajdzie tu zastosowanie przepis art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Odnosząc się do stanowiska podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że jakkolwiek słusznie spółka wskazywała, że reżimu prawnego dotyczącego wkładów niepieniężnych nie można zastosować do wniesienia praw majątkowych na pokrycie certyfikatów, to nie oznacza to jednak, że nie powstanie przychód ze zbycia praw majątkowych, stosownie do przytoczonego art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód powstaje na dzień zbycia prawa majątkowego, a więc przeniesienia praw z tych papierów lub udziałów na towarzystwo. W odniesieniu do kosztów przychodu w razie zbycia lub umorzenia certyfikatów inwestycyjnych, organ odwoławczy powołując się na treść art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy dochodowej stwierdził, że do kosztów uzyskania przychodów, ale dopiero z chwilą zbycia lub umorzenia certyfikatów inwestycyjnych zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie certyfikatów inwestycyjnych, to jest takie, bez których poniesienia, nabycie certyfikatów nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów w tym zakresie zalicza się, zapłaconą cenę emisyjną i inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (np. opłaty notarialne i skarbowe, prowizję biura maklerskiego). W przypadku certyfikatów objętych w zamian za udziały i akcje w spółkach kapitałowych, kosztami warunkującymi nabycie certyfikatów są wydatki faktycznie poniesione na ich nabycie. Kosztów z tego tytułu nie należy rozpatrywać, jak uznał organ drugiej instancji, przy zastosowaniu normy ogólnej z art. 15 ust. 1 ustawy dochodowej, ani też art. 15 ust. 1k i ust. 1l, które w stanie faktycznym sprawy nie mają zastosowania. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji, stwierdził, że nie narusza ona prawa. Sąd argumentował, że wpłaty do funduszu inwestycyjnego (art. 7 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.) zwanej "ufi", mogą przybrać postać pieniężną, bądź niepieniężną. W postaci niepieniężnej mogą być wnoszone do funduszu zdematerializowane papiery wartościowe (jeżeli statut funduszu tak stanowi), jak również inne niż zdematerializowane papiery wartościowe lub udziały w spółkach z ograniczona odpowiedzialnością (jeżeli ustawa oraz statut funduszu tak stanowią) - art. 7 ust. 2 ufi. Na podstawie art. 128 ufi, statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego może przewidywać dokonywanie wpłat na certyfikaty inwestycyjne papierami wartościowymi lub udziałami w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Według art. 28 ust. 2 ufi, w przypadku wpłat do funduszu inwestycyjnego, dokonywanych w innych niż zdematerializowane papierach wartościowych lub w udziałach w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, osoba zapisująca się na certyfikaty inwestycyjne przenosi, w drodze umowy, zgodnie z odrębnymi przepisami, prawa z tych papierów lub udziałów na towarzystwo oraz składa u depozytariusza kopię tej umowy, a w przypadku papierów wartościowych, także te papiery lub, jeżeli papiery wartościowe nie mają formy dokumentu, dokument potwierdzający ich posiadanie wydany na podstawie właściwych przepisów. Wskazać przy tym trzeba, że wpłat na certyfikaty drugiej i dalszych emisji dotyczy brzmiący podobnie przepis art. 130 ust. 2 ufi, z tym, że do umowy dochodzi pomiędzy osobą zapisującą się na certyfikaty inwestycyjne a funduszem. Sąd podniósł też, że wskazana przed chwilą umowa, prowadząca - przy uwzględnieniu właściwych przepisów dotyczących zbywania akcji bądź udziałów - do przeniesienia praw z nich wynikających, ma charakter umowy odpłatnej, gdyż podmiot zapisujący się na certyfikaty, uzyskuje w zamian swojego świadczenia (w postaci akcji, udziałów), świadczenie ze strony funduszu. Świadczeniem tym są bowiem certyfikaty inwestycyjne, które dają uczestnikowi określone uprawnienia. Certyfikaty inwestycyjne mają przymiot papierów wartościowych, co wynika z art. 121 ust. 1 ufi, a nadto z art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm.). Sąd argumentował, że jedną z dwóch podstawowych kategorii składających się na przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym jest przychód. Ustawa podatkowa nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ust. 1 pdop, wymieniając rodzaje przychodu, nie ma charakteru wyczerpującego. Wynika to z jego początkowego fragmentu, gdzie zapisano, iż "przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności...". Zatem dalsze wyliczenie w jego treści poszczególnych kategorii przychodu, w tym także w ramach szczegółowo opisanych przez normodawcę sytuacji, nie może uchodzić za mające charakter zamknięty. Odmiennie natomiast, właśnie jako wyczerpujące uznać należy wskazane w ust. 4 art. 12 wyłączenia z przychodu podatkowego. Rozważając więc powstanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mieć należało, wedle stanowiska Sądu, na względzie szerokie jego granice z wyłączeniem przypadków konkretnie w ustawie wskazanych. Sąd za prawidłowe uznał stanowisko podatkowego organu odwoławczego, który stwierdził, że zbycie akcji bądź udziałów w ramach wpłaty na certyfikaty inwestycyjne powoduje powstanie przychodu. Argumentował, że umowa, o której mowa w art. 28 ust. 2 ufi (także art. 130 ust. 2 ufi) ma charakter odpłatny, a zatem zbycie udziałów bądź akcji rodzi po stronie podatnika prawo do ekwiwalentu (świadczenia wzajemnego), który powiększa jego aktywa. W art. 12 ust. 4 pdop nie wyłączono tego rodzaju przysporzeń. Za prawidłowością stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej przemawiało również jak podniósł Sąd, brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 8 udop, który regulując zagadnienie kosztów podatkowych, stanowi, że wydatki na objęcie lub nabycie udziałów albo akcji w spółce, stają się kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów lub akcji. Użyte tu pojęcie "zbycia" odnieść należy do wszelkich form prawnych, w jakich następuje przeniesienie praw z akcji bądź udziałów, oczywiście w sytuacji zbycia pod tytułem odpłatnym, a zatem jak należy przyjąć - również w ramach wpłaty na certyfikaty inwestycyjne. Nieuzasadnione były zatem, jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, te argumenty skargi, poprzez które oczekiwała strona, że kwalifikowany podatkowo może być przychód wyłącznie z takich transakcji, które zostały wymienione w ustawie. 3. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca spółka zaskarżyła wskazany powyżej wyrok w całości zarzucając mu naruszenie art. 12 ust. 4 d ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych przez pominięcie go przy rozstrzyganiu sprawy przez Sąd, co miało skutkować błędnym zastosowaniem norm w nich zawartych. Następnie wskazano na uchybienie przez Sąd art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 31 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych. Do tego uchybienia dojść miało w wyniku błędnego przyjęcia, że opisany w wystąpieniu interpretacyjnym stan faktyczny doprowadził do stanu przyrostu aktywów podatnika. Kolejne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczyły uchybienia przez Sąd normom postępowania. Zarzucono w tym zakresie w skardze kasacyjnej naruszenie art. 141 § 4 u.p.p.s.a., przez pominięcie w uzasadnieniu wyroku oceny prawnej czynności będącej przedmiotem interpretacji organu podatkowego w świetle regulacji stanowiących podstawę prawną stosunków właściwych dla funkcjonowania funduszy inwestycyjnych. Zarzucono w dalszej kolejności naruszenie art. 151 u.p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art.3 § 1 u.p.p.s.a. poprzez oddalenie skargi zamiast jej uwzględnienia przez Sąd. Wskazując na powyższe zarzuty autor skargi kasacyjnej domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania jak również zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. 4. W piśmie procesowym zatytułowanym "Pismo procesowe organu (odpowiedź na skargę kasacyjną)", wniesionym po terminie o którym mowa w art. 179 u.p.p.s.a., Dyrektor Izby Skarbowej domagał się oddalenia skargi kasacyjnej oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Argumentował, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, a zaskarżony wyrok odpowiadał prawu. 5. Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych zarzutów wobec tego podlega oddaleniu. W myśl art. 174 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej u.p.p.s.a.) skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia przez sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 u.p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie kwestie nieważności postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego uchybił Sąd, uzasadnienia zarzutu, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego, konieczne jest wskazanie dodatkowo, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Rozpoznając zarzuty zawarte w skardze kasacyjnej należy w pierwszej kolejności ocenić te, które dotyczą naruszenia przez Sąd przepisów postępowania, mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzuty naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przepisów postępowania sprowadzają się do wadliwego zastosowania art. 141 § 4 oraz art. 151 w związku z uchybieniom przepisom art. 145 § 1 pkt 1 lit a), a także art. art. 3 § 1 u.p.p.s.a. Rozpatrując zarzut naruszenia przez sąd administracyjny pierwszej instancji przepisu art. 141 § 4 u.p.p.s.a stwierdzić należy, że analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, iż nie jest on uzasadniony. Sąd ten zastosował się bowiem w pełni do dyspozycji art. 141 § 4 u.p.p.s.a. Zgodnie z treścią tego przepisu uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie te elementy, w tym podstawę prawną swego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku znajdują się również przepisy prawa podatkowego, które poddane zostały analizie z punktu widzenia treści skargi złożonej przez podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu oraz motywy, którymi kierował się Sąd wydając zaskarżony wyrok. Daje to rękojmię, iż sąd administracyjny pierwszej instancji dołożył należytej staranności przy podejmowaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Umożliwia ono również Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu ocenę zasadności przesłanek, na których oparto zaskarżone orzeczenie, które uznać należy w całości za prawidłowe. Wbrew temu co twierdzi autor skargi kasacyjnej istotą sprawy zawisłej przed sądem administracyjnym nie jest określenie skutków zamiany papierów wartościowych, lecz zbycia udziałów w ramach wpłaty na certyfikaty inwestycyjne. Ze względu na zakres sprawy Sąd nie był więc obowiązany dokonywać analizy treści art. 12 ust 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 31 ustawy o funduszach inwestycyjnych. Przepis art. 12 ust 4 d ustawy nie miał zastosowania do stanu faktycznego objętego sporem. Przepis ten reguluje tylko i wyłącznie skutki podatkowe w postaci nie zaliczania wartości otrzymanych udziałów lub akcji w spółce zbywającej i w spółce nabywającej, zbycia, w tym zamiany udziałów lub akcji jednej spółki kapitałowej innej spółce kapitałowej, po spełnieniu szeregu warunków przewidzianych tym przepisem. Przepis art. 12 ust 4 d ustawy nie określa natomiast skutków podatkowych zamiany wszystkich papierów wartościowych, w tym certyfikatów inwestycyjnych. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zbyteczna była również analiza przepisów art. 31 ust 1 i ust 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych. Nie wskazują one na brak odpłatnego charakteru zbycia udziałów lub akcji funduszowi inwestycyjnemu, lecz regulują czynności prawne mające na celu utworzenie funduszu oraz moment wstąpienia funduszu inwestycyjnego z tytułu wpłat i umów. Sąd prawidłowo natomiast uznał na podstawie art. 7 ust 2 tej ustawy, że wpłaty do funduszu inwestycyjnego mogą być wnoszone w postaci udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Prawidłowo Sąd przyjął także, iż zgodnie z art. 28 ust 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych w przypadku wpłat do funduszu inwestycyjnego dokonywanych w formie udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, osoba zapisująca się na certyfikaty inwestycyjne przenosi w drodze umowy prawa do tych udziałów na towarzystwo. Słusznie Sąd zauważył, iż umowa taka ma charakter odpłatny. Wynika to stąd, że podmiot zapisujący się na certyfikaty, a więc w tym wypadku spółka uzyskuje w zamian swojego świadczenia w postaci i wniesionych udziałów świadczenia ze strony funduszu. Świadczeniem tym są certyfikaty inwestycyjne dające uczestnikowi funduszu określone uprawnienia. Trafnie więc Sąd wskazał na art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako podstawę prawną rozstrzygnięcia. Prawidłowo przy tym zwrócił uwagę, iż katalog przychodów podatkowych nie ma charakteru zamkniętego, gdyż wymienia jedynie rodzaje przychodu. W sposób odmienny natomiast określono wyłączenia z przychodu podatkowego w art. 12 ust 4 ustawy podatkowej. Wśród tych wyłączeń nie znajduje się jednak czynność polegająca na zbyciu udziałów w ramach wpłat na certyfikaty inwestycyjne. Analiza tych przepisów pozwoliła więc Sądowi na sformułowanie przekonywującej tezy, iż w świetle art. 12 ust 1 oraz ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zbycie udziałów w ramach wpłaty na certyfikaty inwestycyjne powoduje powstanie przychodu po stronie spółki dokonującej tych wpłat. Sąd wyczerpująco uzasadnił także niezasadność odmiennego stanowiska skarżącej spółki w tym zakresie. Nie można zatem zgodzić się z zarzutem fragmentarycznego i niepełnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Sąd wskazał prawidłowo w odniesieniu do kontrolowanej sprawy obowiązujące normy prawne oraz ustalił ich znaczenie dokonując prawidłowej interpretacji. W uzasadnieniu uwidoczniona została w pełni operacja logiczna, którą przeprowadził Sąd stosując określone normy prawne w rozstrzyganej sprawie. Ocena prawna wynikająca z uzasadnienia wyroku sądu i dotycząca wykładni przepisów prawnych i sposobu ich zastosowania w związku z rozpoznawaną sprawą jest prawidłowa. Odnosząc się z kolei do naruszenia przez sąd administracyjny pierwszej instancji norm prawa materialnego stwierdzić należy, iż są one również nietrafne. Sąd nie uchybił przepisom zawartym w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 31 ustawy o funduszach inwestycyjnych. Jak wskazano wyżej Sąd prawidłowo zakwalifikował opisany przez skarżącą spółkę stan faktyczny konkludując, że zbycie udziałów w ramach wpłaty do funduszu inwestycyjnego zamkniętego celem uzyskania certyfikatów inwestycyjnych powoduje po stronie spółki osiągnięcie przychodu w rozumieniu art. 12 ust 1 ustawy podatkowej. Słusznie pominięto także w rozstrzygnięciu sądu, którego orzeczenie zaskarżono przepis art. 12 ust 4 d ustawy podatkowej z powodów wskazanych wyżej. Bez znaczenia jest więc także zarzut braku należytej wykładni tego przepisu, to jest bez uwzględnienia treści Dyrektywy Rady z dnia 23.07.1990 roku (90/434/EWG) zwanej dyrektywą o fuzjach. Jak stwierdzono wyżej przepis art. 12 ust 4 d ustawy podatkowej nie obejmuje bowiem swą hipotezą stanu faktycznego sprawy. Natomiast dyrektywa ta obejmuje wymianę udziałów w spółkach wskazując na warunki, które muszą zostać pełnione aby czynności te miały neutralny podatkowo charakter. Obejmuje ona więc inne stany faktyczne niż objęte rozstrzygnięciem interpretacyjnym organów podatkowych. Z tego powodu nie doszło także do niewłaściwej subsumcji stanu faktycznego do odpowiedniej normy prawnej w związku z niewłaściwym rozpoznaniem transakcji skarżącej spółki. Transakcja ta rozpoznana została przez sąd pierwszej instancji prawidłowo. Zarzuty naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przepisów postępowania, to jest art. 141 § 4 oraz art. 151 w związku z uchybieniom przepisom art. 145 § 1 pkt 1 lit a), a także art. art. 3 § 1 u.p.p.s.a. należy więc uznać za bezzasadne. Z tych przyczyn na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30.08.2002r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę kasacyjna należało oddalić. Natomiast o kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono zgodnie z art. 204 pkt 1 tej ustawy i § 14 pkt 2 lit c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
