Postanowienie NSA z dnia 26 października 2009 r., sygn. II FSK 1754/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Antoni Hanusz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H.T.T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 520/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi H.T.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 31 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
II FSK 1754/09
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 520/09, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) dalej u.p.p.s.a. i art. 220 § 3 tej ustawy, odrzucił skargę H.T.T., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 grudnia 2008 roku w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 rok. Pismem z dnia 26 marca 2009 r. skierowanym do pełnomocnika skarżącego wykonującego zawód doradcy podatkowego przesłano odpis zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r. o wezwaniu do uiszczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego pisma, wpisu sądowego od skargi w wysokości 500 zł, pod rygorem odrzucenia skargi. W drugim piśmie również z dnia 26 marca 2009 r. wezwano pełnomocnika skarżącego do złożenia oryginału lub uwierzytelnionej kopii pełnomocnictwa do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi, w terminie 7 dni od dnia doręczenia pod rygorem odrzucenia skargi. Powyższe pisma zostały wysłane na wskazany w skardze adres do doręczeń pełnomocnika skarżącego. Przesyłka była dwukrotnie awizowana, tj. 30 marca 2009 r. i następnie 7 kwietnia 2009 r. Z uwagi jednak, iż nie została odebrana, w dniu 15 kwietnia 2009 r. zwrócono ją Sądowi (wpływ do Sądu 22 kwietnia 2009). W tej sytuacji Sąd, na podstawie art. 73 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uznał przesyłkę za doręczoną w dniu 14 kwietnia 2009 r., tj. w ostatnim dniu 7-dniowego okresu, na jaki złożono ją w placówce pocztowej, liczonego od drugiego awizowania. Jak wskazał następnie Sąd, w dokumentach księgowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dotyczących opłat sądowych na dzień 4 maja 2009 r. nie stwierdzono wpływu kwoty z tytułu wpisu sądowego do sprawy o sygn. akt III SA/Wa 530/09, do którego uiszczenia pełnomocnik Skarżącego został wezwany. Sąd wskazał następnie, że pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy (tj. akt sądowych) pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa, o czym stanowi art. 37 § 1 u.p.p.s.a. Według zaś art. 46 § 3 u.p.p.s.a., do pisma w postępowaniu sądowym należy dołączyć pełnomocnictwo, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem nie złożył pełnomocnictwa do akt sądowych. Dalej Sąd podniósł, że zgodnie natomiast z dyspozycją art. 230 § 1 i § 2 u.p.p.s.a., od pism wszczynających postępowanie przed sądami administracyjnymi w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały; pismem takim jest między innymi skarga. Jeśli zatem należny wpis nie został uiszczony, wzywa się wnoszącego skargę do jego uiszczenia. W myśl zaś art. 220 § 3 u.p.p.s.a. skarga, od której nie został uiszczony należny wpis podlega odrzuceniu przez sąd. Następnie Sąd argumentował, że termin siedmiodniowy do uiszczenia wpisu w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 520/09 zaczął biec w dniu 15 kwietnia 2009 r. i upłynął w dniu 21 kwietnia 2009 r., termin do uzupełnienia braków formalnych zaczął biec również w dniu 15 kwietnia 2009 r. i upłynął w dniu 21 kwietnia 2009 r. zgodnie z zasadami obliczania terminów przewidzianymi w art. 83 § 1 u.p.p.s.a. Jednak, wedle oceny Sądu, do dnia 4 maja 2009 r. pełnomocnik skarżącego, mimo wezwania, nie uiścił należnego wpisu. Pełnomocnik nie uzupełnił również pozostałych braków formalnych skargi. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego H.T.T. zaskarżył wskazane powyżej postanowienie w całości, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w warszawie. Wniósł także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Autor skargi kasacyjnej zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 49 § 1, art. 58 § 1 pkt 3, art. 220 § 3 oraz 65 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Do uchybienia tych przepisów dojść miało poprzez wadliwe uznanie, iż zachodzi w rozpoznawanej sprawie podstawa do odrzucenia skargi w sytuacji, gdy jak stwierdził autor skargi kasacyjnej, nieuzupełnienie braków skargi nastąpiło z brakiem doręczenia przez pocztę wezwań do odbioru pism kierowanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw ani zarzutów, a zatem należało ją oddalić. Wskazane przez autora skargi kasacyjnej zarzuty dotyczą uchybienia przez Sąd normom art. 49 § 1, art. 58 § 1 pkt 3, art. 220 § 3 oraz art. 65 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Do chybienia tych norm dojść miało w wyniku błędnego przyjęcia przez Sąd, że w rozpoznawanej sprawie nie uzupełniono braków formalnych skargi terminowo, gdyż w ocenie autora skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżącego nie otrzymał wezwania do odbioru przesyłek Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawierających pisma z dnia 26 marca 2009 roku wzywających do uzupełnienia braków formalnych skargi. Zarzuty te jednak nie zasługują na uzasadnienie. Treść skargi kasacyjnej prowadzi do przekonania, że strona wnosząca skargę kasacyjną nie kwestionuje, iż skarga H.T.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 grudnia 2008 roku, zawierała braki formalne, które podlegały uzupełnieniu w trybie i na zasadach wynikających art. 49 § 1 i oraz art. 58 § 1 punkt 3 u.p.p.s.a., a także art. 220 § 3 tej ustawy. Od skargi mimo wezwania, nie uiszczono bowiem należnego wpisu oraz nie załączono do niej pełnomocnictwa. Naczelny Sąd Administracyjny orzeka na podstawie akt sprawy, co wynika z art. 133 § 1, w związku z art. 193 i art. 166 u.p.p.s.a. Akta rozpoznawanej sprawy wskazują bowiem, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pisma z dnia 26 marca 2009 roku wzywające pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia opisanych powyżej braków skargi wysłał na prawidłowy, wskazany w skardze adres do doręczeń pełnomocnika strony skarżącej. Z uwagi na brak możliwości doręczenia przesyłki w dniu 30 marca 2009 roku osobiście adresatowi, pozostawiono ją, stosownie do art. 73 § 1 u.p.p.s.a. w placówce pocztowej Warszawa 80, o czym stanowi adnotacja na dokumencie potwierdzającym odbiór przesyłki (karta 116 akt sprawy). Informację o tym gdzie przesyłka jest przechowywana oraz możliwości jej odbioru pozostawiono adresatowi, co wynika z adnotacji na kopercie oraz zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki. Ponownej awizacji dokonano w dniu 7 kwietnia 2009 roku, stosownie do art. 73 § 3 u.p.p.s.a. W związku jednak z niepodjęciem przesyłki przez jej adresata w ustawowym terminie siedmiu dni od drugiej awizacji, Sąd pierwszej instancji słusznie uznał przesyłkę za doręczoną w dniu 14 kwietnia 2009 roku, stosownie do art. 73 § 4 u.p.p.s.a. Zwrotne potwierdzenie odbioru stanowi dokument urzędowy, co skutkuje domniemaniem jego autentyczności i zgodności z prawdą tego co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Możliwe jest co prawda obalenie prawdziwości tego dokumentu urzędowego oraz jego treści, jednak w rozpoznawanej sprawie autor skargi kasacyjnej tego nie uczynił. Za niewystarczającą w tym zakresie należy uznać niepopartą żadnymi konkretnymi okolicznościami oraz twierdzeniami argumentację stosownie do której pełnomocnik skarżącego nie otrzymał z poczty wezwań do odbioru przesyłek sądowych z dnia 26 marca 2009 roku. Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 183 § 1 u.p.p.s.a. rozpoznając skargę kasacyjną związany jest bowiem jej podstawami, zarzutami oraz granicami wskazanego w niej zaskarżenia. Sąd ten z urzędu bada jedynie czy w rozpoznawanej sprawie zachodzą okoliczności nieważności postępowania przed sądem administracyjnym, które jednak w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiły. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo zatem, wobec nieuzupełnienia braków skargi w terminie, zastosował art. 58 § 1 punkt 3 oraz art. 220 § 3 u.p.p.s.a. oraz słusznie orzekł o odrzuceniu skargi. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. oraz art. 182 § 1 tej ustawy, orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
