Wyrok NSA z dnia 31 października 2008 r., sygn. I OSK 1738/07
Nie jest rolą organu administracji w sprawie dotyczącej zwolnienia policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy o Policji, a także sądu administracyjnego przeprowadzanie na wniosek policjanta dowodów mających na celu podważenie zasadności wydanego w sprawie karnej postanowienia o przedstawieniu mu zarzutów popełnienia określonych przestępstw.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie Sędzia del. WSA Monika Nowicka Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2007r. sygn. akt II SA/Wa 553/07 w sprawie ze skargi T. B. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 lipca 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 553/07 oddalił skargę T. B. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Komendant Główny Policji rozkazem personalnym z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...] po rozpoznaniu odwołania T. B. od rozkazu personalnego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia [...] października 2006 r., nr [...], którym na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 45 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 7, poz. 58 ze zm.), z dniem 31 października 2006 r. zwolnił sierż. szt. T. B. ze służby w Policji i w trybie art. 108 § 1 K.p.a. nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy zaskarżony rozkaz personalny.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że Komendant Powiatowy Policji w Zawierciu wystąpił z wnioskiem o zwolnienie skarżącego w powyższym trybie ze służby. Prezydium Zarządu Wojewódzkiego NSZZ Policjantów woj. Śląskiego w uchwale z dnia 25 listopada 2005 r. pozytywnie zaopiniowało zwolnienie skarżącego ze służby. Postanowieniem prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach z dnia 11 lipca 2005 r. uzupełnionym następnie postanowieniem z dnia 13 lipca 2005 r., przedstawiono skarżącemu zarzuty popełnienia przestępstw umyślnych ściganych z oskarżenia publicznego, tj. 11 czynów, popełnionych w okresie od jesieni 2000 r. do końca maja 2002 r. oraz w lipcu 2005 r. stanowiących przestępstwa z art. 258 § 2 K.k., art. 228 § 1 K.k., art. 231 § 1 K.k. i z art. 263 § 2 K.k. Następnie Sąd Okręgowy w Katowicach zastosował wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres od dnia 12 lipca 2005 r. do dnia 12 października 2005 r., po czym po kolejnych przedłużeniach środka zapobiegawczego, w dniu 12 lipca 2006 r. zdecydowano o uchyleniu tymczasowego aresztowania. W związku z powyższym skarżącego zawieszono w wykonywaniu czynności służbowych do czasu zakończenia postępowania karnego. Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy, służbę w Policji może pełnić obywatel polski o nieposzlakowanej opinii, posiadający zdolność psychiczną i fizyczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów jest się podporządkować, zaś skarżący w związku z przedstawieniem mu powyższych zarzutów nie spełnia wymogu posiadania nieposzlakowanej opinii i nie zmienia tego stanu rzeczy fakt, że postępowania karne nie zostało jeszcze ukończone. W postępowaniu administracyjnym nie rozstrzyga się o winie policjanta, a jedynie bada, czy może on nadal pełnić służbę bez uszczerbku dla jej ważnych interesów. W sprawie bezspornym dla organu jest, że pozostawienie skarżącego w służbie nastąpiłoby z naruszeniem jej dobra. Ponieważ zwolniono go z aresztu jedynie dlatego, że ustały przyczyny w postaci obawy ucieczki lub ukrywania się oraz nakłaniania do składania fałszywych zeznań lub w inny bezprawny sposób utrudniania postępowania karnego, to jednak charakter zarzucanych mu czynów uniemożliwia dopuszczenie go do wykonywania czynności służbowych. W ocenie organu nie ma widoków na szybki powrót skarżącego do służby, a to z kolei powoduje, że dochodzi do szeregu negatywnych skutków dla właściwego funkcjonowania jednostki organizacyjnej, w której pełni służbę i wpływa to ponadto demoralizująco na innych policjantów. Stosownie do treści art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy ważny interes służby wymaga, aby w szeregach Policji pozostawali ludzie o nieposzlakowanej opinii, cieszący się autorytetem w społeczeństwie, bezwzględnie przestrzegający prawa i zasad współżycia społecznego, dotrzymujący roty złożonego ślubowania i tylko taka osoba jest w stanie realizować zadania stawiane przed Policją, zaś skarżący utracił te przymioty. Przepis ten nie wymaga natomiast, aby skarżącemu udowodniono winę w postępowaniu administracyjnym, ani też skazania go prawomocnym wyrokiem sądu. Organ uznał, że skarżący swoją postawą narusza zatem dobre imię i wpływa negatywnie na wizerunek Policji, która jest instytucją zaufania publicznego, zaś nadanie rozkazowi rygoru natychmiastowej wykonalności podyktowane jest ważnym interesem społecznym wyrażającym się szczególnym statusem i zadaniami Policji. Organ odwoławczy podniósł, że organ pierwszej instancji zapewnił skarżącemu czynny udział w postępowaniu administracyjnym, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w pełni potwierdza, iż nie jest możliwe dalsze kontynuowanie przez niego służby w Policji bez uszczerbku dla jej ważnych interesów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
