Wyrok NSA z dnia 9 października 2008 r., sygn. II FSK 952/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA: Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.): Danuta Małysz, Protokolant Agnieszka Lipiec, po rozpoznaniu w dniu 9 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Z. P. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4135/06 w sprawie ze skargi P. Z. P. N. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 2 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej organowi egzekucyjnemu kwoty przez dłużnika zajętej wierzytelności oddala skargę kasacyjną.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4135/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 2 października 2006 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd I instancji wskazał, iż przedmiotem zaskarżenia w rozpatrywanej sprawie było postanowienie Ministra Finansów z dnia 2 października 2006 r. utrzymujące w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 13 maja 2005 r., w którym odmówiono stwierdzenia nieważności wydanego wobec P. postanowienia Dyrektora Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 maja 2004 r. w sprawie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty organowi egzekucyjnemu. Sąd I instancji podał, że pismem z dnia 16 marca 2005 r. P. domagał się stwierdzenia nieważności, na podstawie art. 156 § 1 pkt 1, 2, 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm., zwanej dalej jako "k.p.a."), postanowienia Dyrektora ZUS Oddział w C. z dnia 17 maja 2004 r. zarzucając, że wydane zostało bez podstawy prawnej, z naruszeniem przepisów o właściwości, a tym samym z rażącym naruszeniem prawa. Uzasadniając wniosek skarżący podniósł, że organem wyłącznie uprawnionym do prowadzenia egzekucji wobec zobowiązanego - "D.", był Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w K., który jako pierwszy zastosował wobec zobowiązanego środki egzekucyjne. W ocenie wnioskodawcy, fakt ten potwierdzają także wskazane we wniosku postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 7 listopada 2001 r., sygn. akt (...), i z dnia 10 stycznia 2002 r., sygn. akt (...), postanowienie ZUS w C. z dnia 22 sierpnia 2002 r. dotyczące wyrażenia zgody na przekazanie "D." określonej kwoty z zajętej wierzytelności z przeznaczeniem jej na wypłatę bieżących wynagrodzeń pracowników oraz postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z dnia 28 sierpnia 2002 r., w którym wskazano, że finansowanie działalności zobowiązanego odbywa się wyłącznie z zajętej przez ten organ egzekucyjny wierzytelności. Skarżący podkreślił, że nie jest dłużnikiem żadnego organu skarbowego, ani ZUS, a niniejszy spór z Dyrektorem ZUS dotyczy zobowiązanego klubu "D.", który ma wielu wierzycieli i wobec którego łączną egzekucję administracyjną i sądową prowadzi Pierwszy Urząd Skarbowy w K. Zaznaczył także, iż kwoty pochodzące z umowy zawartej z partnerem medialnym - "C." mają ściśle określone przeznaczenie i w pierwszej kolejności powinny być wydatkowane na podnoszenie stanu infrastruktury sportowej oraz utrzymanie zespołów ligowych i ich zawodników.