Wyrok NSA z dnia 25.04.2007, sygn. I FSK 719/06
Celem wprowadzenia obowiązku uzyskiwania oświadczeń, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia (Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie podatku akcyzowego -Dz.U. nr 27, poz. 269 ze zm.) było umożliwienie kontroli nad obrotem tymi olejami, które mogły być wykorzystywane do innych celów niż opałowe. Wymóg uzyskiwania oświadczeń był jednym ze sposobów takiej kontroli, pozwalającym jednocześnie dokonać weryfikacji wykorzystania oleju. Dysponując danymi nabywcy organy podatkowe mogły stwierdzić czy olej nabyty na cele opałowe został faktycznie wykorzystany na te cele. Fikcyjne dane nabywcy uniemożliwiały jego identyfikację a tym samym ustalenie czy olej opałowy został wykorzystany na cele opałowe. Przyjęcie przez sprzedawcę oświadczeń zawierających nieprawdziwe dane nabywcy było zatem z uwagi na cel regulacji równoznaczne z jego brakiem.
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę XXXXXX, zwanego dalej: skarżącym na decyzję Dyrektora izby Celnej w Białej Podlaskiej z dnia 1 lutego 2005 r. w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do listopada 2003 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujące okoliczności faktycznei prawne sprawy.
Decyzją z dnia 3 listopada 2004 r. Naczelnik Urzędu Celnego w Lublinie określił skarżącemu zobowiązanie w podatku akcyzowym, które - jak wyjaśniono w uzasadnieniu decyzji - powstało na skutek sprzedaży oleju opałowego z obniżoną stawką akcyzy bez uzyskania od nabywców tego oleju wiarygodnych i wypełniających określone wymagania oświadczeń stwierdzających, że nabywane wyroby są przeznaczone na cele opałowe.
Dyrektor Izby Celnej w Białej Podlaskiej, rozpoznając sprawę na skutek wniesionego odwołania, nie podzielił zawartego w nim zarzutu naruszenia § 6 ust. 1, 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. nr 27, poz. 269 ze zm.), zwanego dalej: rozporządzeniem oraz art. 35 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.), zwanej dalej: ustawą VAT. Organ II instancji wyjaśnił, że przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie dowodowe wykazało, że 299 posiadanych przez skarżącego oświadczeń nabywców oleju opałowego nie potwierdzało danych zgodnych z rzeczywistością. Zaznaczył, że skorzystanie z obniżonej stawki akcyzy na sprzedaż oleju opałowego było uwarunkowane posiadaniem oświadczeń, których dane są zgodne z rzeczywistością, gdyż w przeciwnym wypadku, dla skorzystania z tego uprawnienia, wystarczałoby oświadczenie spełniające jedynie wymogi formalne, ale zawierające nieprawdziwe dane. Organ II instancji podkreślił, że prowadzenie obrotu olejem opałowym z obniżoną stawką podatku akcyzowego jest prawem podatnika, z którego może skorzystać, jednak pod warunkiem spełnienia określonych przepisami ustawy VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. Wyjaśnił, że art. 35a ustawy VAT umożliwiał uzyskanie stosownego oświadczenia od nabywcy i w każdym przypadku sprzedaży oleju opałowego i w razie odmowy okazania dokumentu identyfikującego nabywcę, sprzedawca decydował o sprzedaży oleju lub o odmowie jej dokonania i obciążało go niezachowanie należytej staranności przy odbieraniu oświadczeń od nabywców. Organ II instancji uznał za nieuzasadnione zarzuty naruszenia art. 187 i art. 191 Ordynacji podatkowej, gdyż - jak podkreślił - organ I instancji zebrał w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy i dokonał jego wszechstronnej oceny i w tych warunkach nie znajdował uzasadnienia zarzut naruszenia § 6 rozporządzenia oraz art. 35 ust. 6 pkt 1 lit c ustawy VAT.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
