Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. I OSK 765/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie Małgorzata Stahl NSA Marek Stojanowski Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 2388/05 w sprawie ze skargi T. P. na postanowienie Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 lutego 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 2388/05, uchylił zaskarżone postanowienie Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu (dalej Prezes IPN) z dnia [...] oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy.
W dniu 12 lutego 2001 r. T. P. złożył w Oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie wniosek o udostępnienie dokumentów/zapytanie o status pokrzywdzonego. W dniu 31 października 2003 r. Naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w Krakowie wydał, na podstawie art. 217 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm. - dalej kpa), zaświadczenie stwierdzające, że T. P. nie jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1060, ze zm. - dalej ustawa o IPN). W pismach z dnia 28 listopada 2003 r., 13 grudnia 2003 r. i 28 grudnia 2003 r. T. P. wyraził niezadowolenie z treści wydanego zaświadczenia. Pisma te zostały potraktowane jako wnioski o wydanie zaświadczenia o żądanej treści, tj. zaświadczenia stwierdzającego, że wnioskodawca jest osobą pokrzywdzoną w rozumieniu ustawy o IPN. Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2004 r. Naczelnik Oddziałowego Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów w Krakowie, działający z upoważnienia Prezesa IPN, odmówił T. P. wydania zaświadczenia o treści zgodnej z jego wnioskiem. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, postanowieniem z dnia [...] Prezes IPN, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 kpa oraz w związku z art. 30 ust. 1 i art. 6 ustawy o IPN, powyższe postanowienie utrzymał w mocy. W uzasadnieniu wskazał, że przyznanie lub odmowa przyznania statusu pokrzywdzonego następuje w formie zaświadczenia. Wydając zaświadczenie organ nie przeprowadza postępowania administracyjnego, a jedynie potwierdza określone fakty lub stan prawny wynikający z prowadzonych przezeń ewidencji, rejestrów bądź innych baz danych. Archiwa IPN nie zawierają dokumentów potwierdzających oświadczenie wnioskodawcy, że latem 1953 r. był on przesłuchiwany w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie. Odnaleziono natomiast dokumenty świadczące o tym, że w 1952 r. służby bezpieczeństwa zbierały informacje o T. P., a następnie w 1953 r. zwerbowały go jako tajnego współpracownika. Powyższe ustalenia uniemożliwiają nadanie mu statusu pokrzywdzonego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
