Postanowienie NSA z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. I GZ 75/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Czesława Socha po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia T. K. - Firma Handlowa [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Go 1570/06 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. K. - Firma Handlowa [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Rzepinie z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług w postępowaniu wznowieniowym postanawia: zażalenie oddalić.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 marca 2007 r. o sygn. akt I SA/Go 1570/06 odmówiono skarżącemu T. K., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowa [...], przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd I instancji stwierdził, że z nadesłanych przez skarżącego dokumentów wynika, iż mieszka on wspólnie z żoną i dwoma synami w wieku 15 i 16 lat. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą, która nie przynosi mu żadnych dochodów, zaś jego żona nie pracuje i nie uzyskuje żadnych środków finansowych. Miesięczne koszty utrzymania rodziny skarżącego wynoszą 3000 zł. Na kwotę tą składają się wydatki na mieszkanie, media, telewizję, radio i telefon (łącznie 1100 zł), żywność (ok. 1500 zł) oraz "inne opłaty" (ok. 400 zł). Z oświadczenia skarżącego wynika, iż nie składał on miesięcznych deklaracji podatkowych związanych z działalnością gospodarczą, ponieważ działalności tej nie prowadzi i nie uzyskuje żadnych dochodów. Oświadczył ponadto, że nie sporządzał bilansu oraz nie posiada rachunku bankowego. W ocenie Sądu I instancji skarżący nie wykazał, iż spełnia przesłanki niezbędne do przyznania mu prawa pomocy. Zdaniem Sądu, nie można zaliczyć do comiesięcznych wydatków koniecznych utrzymaniu rodziny opłat za radio oraz telewizję. Przeznaczenie asygnowanych na te opłaty środków na koszty sądowe nie narazi rodziny skarżącego na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Sąd podkreślił ponadto, że wpis w niniejszej sprawie wynosi 200 zł, a zatem wielokrotnie mniej niż deklarowane wydatki skarżącego. Powyższej oceny nie zmienia, zdaniem Sądu I instancji, oświadczenie skarżącego, że środki na utrzymanie rodziny pochodzą od jego rodziców i teściów, ani okoliczność, że z udziałem skarżącego toczą się liczne postępowania sądowe. Mimo to bowiem jest on w stanie czynić wydatki nie służące zaspokojeniu podstawowych potrzeb życiowych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
