Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. II GSK 131/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.) Sędziowie NSA Andrzej Kuba Cezary Pryca Protokolant Anna Tomaka- Magdoń po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 listopada 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1470/06 w sprawie ze skargi Z. O. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz Z. O. kwotę 200 zł (słownie: dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 listopada 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., na skutek skargi Z. O., uchylił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] odmawiającą umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz stwierdził, że decyzja ta nie może być wykonana w całości.

Ze stanu faktycznego sprawy ustalonego przez Sąd I instancji wynika, że organ odmówił umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia własne oraz ubezpieczenia społeczne za zatrudnionych pracowników za okresy wskazane we wniosku o umorzenie, uznając, że nie zostały spełnione przesłanki uzasadniające umorzenie tych należności. W szczególności stwierdził, że zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), zwanej dalej u.s.u.s., należności z tytułu składek mogą być umarzane w całości lub części tylko w przypadku ich całkowitej nieściągalności oraz w uzasadnionych przypadkach pomimo braku stwierdzenia całkowitej nieściągalności w odniesieniu do należności na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek na te ubezpieczenia na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1365), zwanego dalej rozporządzeniem z 2003 r. Natomiast w odniesieniu do wnioskodawcy organ nie stwierdził całkowitej nieściągalności, ponieważ zobowiązany posiada majątek w postaci nieruchomości, z których jest możliwe dochodzenie długu. Rozpoznając sprawę w II instancji organ podkreślił, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może automatycznie przejmować na siebie ryzyka działalności podmiotów gospodarczych i umarzać składki, kiedy ta działalność się nie powiodła. Skorzystanie z prawnej możliwości umorzenia takich należności uzasadnione jest tylko wówczas, gdy faktycznie nie ma szansy na odzyskanie tych należności w okresie nieprzedawnionym, lub z uwagi na szczególną sytuację osoby zobowiązanej, a taka sytuacja w sprawie nie nastąpiła.