Wyrok NSA z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. I GSK 2496/06

Prawidłowa wykładnia art. 203 ust. 3 tiret 4 Wspólnotowego Kodeksu Celnego prowadzi do wniosku, że dla wskazania dłużnika długu celnego powstałego na skutek usunięcia towaru spod dozoru celnego istotnym jest ustalenie osoby zobowiązanej do wykonania obowiązków wynikających ze stosowania procedury celnej, nie ma natomiast znaczenia prawnego, kto faktycznie nie wykonał tych obowiązków.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędziowie Rafał Batorowicz NSA Krystyna Anna Stec Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 2 sierpnia 2006 r. sygn. akt I SA/Bk 123/06 w sprawie ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną

I

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. oddalił skargę P. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] stycznia 2006 r. w przedmiocie wymiaru należności celnych i podatkowych.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji przedstawił wpierw stan faktyczny sprawy ustalony przez organy celne. Z ustaleń tych wynikało, że karnet TIR Nr [...] został wydany firmie P. S.A. w W., która tym samym nabyła uprawnienia do przewozu towarów zgodnie z procedurą TIR oraz przyjęła na siebie obowiązek przeprowadzenia operacji TIR stosownie do postanowień Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 76 z 1984 r., zm. w Dz. U. Nr 40, poz. 476 z 2000 r.), zwanej dalej Konwencją TIR. Towary przewożone na podstawie tego karnetu TIR nie zostały dostarczone do urzędu celnego przeznaczenia, ani też do innego urzędu celnego. W ocenie organów celnych obu instancji, w takiej sytuacji należało uznać P. S.A. za dłużnika w przedmiotowej sprawie, czyli za osobę, która nie wykonała obowiązków wynikających ze stosowania procedury celnej, pod którą został umieszczony przedmiotowy towar.