Wyrok NSA z dnia 16 listopada 2007 r., sygn. II FSK 1193/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędziowie NSA Bogusław Dauter, Krystyna Nowak (sprawozdawca), Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Po 169/05 w sprawie ze skargi A. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 25 listopada 2004 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oraz odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz A. G. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2006 r. sygn. akt I SA/Po 169/05, wydanym na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i c/ ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z 25 listopada 2004 r. Nr [...] i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w P. z 22 września 2004 r. w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego oraz odmowy jego umorzenia.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w P. wszczął postępowanie egzekucyjne wobec A. G. na podstawie tytułów egzekucyjnych nr [...], nr [...] i nr [...] obejmujących należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne za okres od sierpnia 1994 r. do listopada 1994 r. Organ egzekucyjny zajął zobowiązanemu wynagrodzenie za pracę. W związku z tym zobowiązany wniósł 6 września 2004 r. zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, podnosząc kwestię przedawnienia zobowiązania. We wniesionych zarzutach wskazano, że w dniu powstania zaległości z tytułu należnych składek na ubezpieczenia społeczne obowiązywała ustawa z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z nią ubezpieczenia społeczne pracowników przedawniały się po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym składka stała się wymagalna. Bieg przedawnienia przerywało odroczenie terminu płatności, rozłożenie spłaty na raty i każda inna czynność zmierzająca do ściągnięcia należności, o której został zawiadomiony dłużnik. Zdaniem zobowiązanego, zgłoszenie w 1996 r. przez ZUS swojej wierzytelności do masy upadłości przedsiębiorstwa A. G. stanowiło czynność, która przerwała bieg przedawnienia, zatem pięcioletni termin przedawnienia zaczął biec od nowa od 1996 r. Przedawnienie z tytułu składek przedawniło się, zdaniem strony, w 2001 r., licząc pięć lat od momentu przerwania biegu przedawnienia, które nastąpiło w 1996 r., z powodu zgłoszenia przez ZUS swojej wierzytelności do masy upadłości.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
