Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. II FSK 646/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Jacek Brolik, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA/Bd 646/05 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. sp. z o.o. w T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 2700,00 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt I SA/Bd 646/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę P. Sp. z o.o. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia [...] w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. W uzasadnieniu wskazano, iż pismem z dnia 29 marca 2005 r. Spółka, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r., K 45/01, oraz rozpoczęcie w 1999 r. realizacji długookresowego przedsięwzięcia na rzecz osób niepełnosprawnych, wystąpiła z wnioskiem o rozliczenie i stwierdzenie nadpłaty zarówno w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. jak i w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące roku 2000 i 2001. W związku z powyższym przeprowadzono w Spółce kontrolę w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za maj, lipiec, wrzesień, październik, grudzień 2000 r. oraz czerwiec, lipiec, sierpień i wrzesień 2001 r. Dyrektor Izby Skarbowej odmawiając stwierdzenia nadpłaty wskazał, iż powyższym wyrokiem Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 2 pkt 2 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101), w zakresie w jakim pozbawia przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej przed upływem trzyletniego okresu przewidzianego w art. 30 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 listopada 1999 r., uprawnień określonych w art. 31 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 2 tegoż artykułu powołanej ustawy o rehabilitacji, jest niezgodny z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji, w zakresie, w jakim nie przewiduje regulacji przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy - w zaufaniu do dotychczasowych przepisów - rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach. Organ stwierdził, że art. 2 pkt 2 ustawy zmieniającej oraz wprowadzone nim zmiany zachowały moc obowiązującą w stosunku do tych podatników, którzy do dnia 30 listopada 1999 r. (data ogłoszenia ustawy) nie rozpoczęli nowej inwestycji, tzn. nie ponieśli wydatków w celu realizacji długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż w rozpatrywanej sprawie zakup nieruchomości pod nową siedzibę Spółki nastąpił w dniu 31 stycznia 2000 r., natomiast uchwała Zarządu Spółki o rozpoczęciu inwestycji pod nazwą "złomowanie samochodów" na terenie nieruchomości została podjęta w dniu 26 kwietnia 2000 r. W dniu 25 maja 2001 r. Prezydent Miasta T. wydał decyzję o warunkach zabudowy i o zagospodarowaniu terenu, a postanowieniem z dnia 12 września 2001 r., Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. uzgodnił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji i zgłosił uwagi. Dnia 31 grudnia 2001 r. Zarząd Spółki podjął uchwałę o zaniechaniu inwestycji budowy zakładu złomowania pojazdów z uwagi na pogorszenie warunków funkcjonowania zakładów pracy chronionej na skutek wprowadzania niekorzystnych zmian ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnienia osób niepełnosprawnych w kwestii rozliczania podatków. W ocenie organu odwoławczego, Skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów które potwierdzałyby, iż do dnia 30 listopada 1999 r. rozpoczęła realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz zatrudnionych osób niepełnosprawnych. Za takie nie uznał bowiem dołączonych do odwołania dokumentów, które zostały sporządzone i zlecone po dniu 30 listopada 1999 r. jak również korespondencji (negocjacji) z Urzędem Miasta.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
