Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2007 r., sygn. I FSK 1028/06
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Juliusz Antosik Sędziowie sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (spr.) sędzia NSA Ryszard Pęk Protokolant Dariusz Rosiak po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Po 1177/04 w sprawie ze skargi D. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń oraz kwiecień - grudzień 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 1200 zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 8 marca 2006 roku, sygn. akt I SA/Po 1177/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę D. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i od kwietnia do grudnia 2000 r.
W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że D. J. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa finansowego (leasing). W trakcie postępowania organ pierwszej instancji ustalił nieprawidłowości w rozliczaniu przez D. J. podatku VAT przez niewystawianie faktur VAT w związku z umowami leasingu, bezpodstawne zmniejszanie lub nieodprowadzanie podatku należnego, nieuwzględnianie niektórych transakcji w deklaracjach VAT-7.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Poznaniu na podstawie tych ustaleń wydał 20 [...]. decyzję nr [...], w której określił skarżącej zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług i zaległość podatkową za styczeń, kwiecień, maj, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2000 roku w łącznej kwocie 37.754 zł oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za czerwiec 2000 r. do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości 12.836 zł.
D. J. w odwołaniu od tej decyzji zarzuciła organowi pierwszej instancji, że wydając zaskarżoną decyzję naruszył art. 2 ust. 1 i art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu wskazała, że organ ten bezpodstawnie nie zakwalifikował wskazanych przez nią wydatków jako koszty uzyskania przychodu, a ponadto uznał przychody z umów leasingowych wyższe od osiągniętych, pomimo braku kontraktowej podstawy do żądania świadczenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
