Wyrok NSA z dnia 26 września 2006 r., sygn. II FSK 1155/05
1. Zarzucanie naruszenia art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. polegającego na opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym dochodów uzyskanych w latach za które obowiązek podatkowy wygasł wskutek przedawnienia było przynajmniej przedwczesne.
2. By zarzut taki mógł być skuteczny, konieczne było w pierwszej kolejności formalne zakwestionowanie ustaleń faktycznych, ponieważ bez takiego zarzutu, NSA był związany ustaleniem przez sąd l instancji, że w toku postępowania podatkowego nie dowiedziono istnienia oszczędności gotówkowych zgromadzonych w takim okresie.
Wyrokiem z 4 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (WSA) oddalił skargę Ryszarda Z (skarżącego) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z 17 listopada 2003 r. (nr PB 4.38-4117/823-23/2003) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok. Z uzasadnienia wyroku wynikało, że decyzją tą utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Świnoujściu z 30 czerwca 2003 r. ustalającą dla skarżącego zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym za 1999 rok w wysokości 75.603 zł od dochodu w wysokości 100.804 zł nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Organy podatkowe miały ustalić, że małżonkowie Ryszard i Regina Z w 1999 roku ponieśli wydatki w łącznej wysokości 248.794,96 zł, w tym 98.794 zł na dopłatę do kapitału S spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz bieżące utrzymanie, natomiast 150.000 zł na lokaty bankowe. Ustalono jednocześnie, że udokumentowane dochody obojga małżonków w 1999 roku wyniosły 47.187,88 zł. Obliczono zatem, że 201.608 zł nie miało pokrycia w udokumentowanych dochodach.
Organy nie dały wiary twierdzeniom skarżących, że wydatkowane w 1999 roku kwoty pochodziły z oszczędności z lat wcześniejszych ponieważ, jak ustalono, w latach 1992-1997 dochody małżonków były na tyle niskie, że nie wystarczały nawet na pokrycie, ustalonych na podstawie danych statystycznych, minimalnych kosztów utrzymania. Nie uwzględniono również twierdzeń, że oszczędności pochodziły z diet wypłacanych skarżącemu przez zagranicznego pracodawcę. Uznano, że przedstawione na poparcie tego twierdzenia zestawienie wyjazdów zagranicznych skarżącego oraz paszport zawierający potwierdzenia dat przekroczenia granicy nie są wystarczające dla potwierdzenia podnoszonych okoliczności, ponieważ nie wynika z nich, aby skarżący otrzymywał diety. Ustalono również, że diety nie były wypłacone skarżącemu przez spółkę S której był wspólnikiem. Za niewiarygodne uznano zeznania świadków twierdzących, że widzieli, iż małżonkowie Z znaczne oszczędności gotówkowe trzymali w szafie w swoim mieszkaniu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
