Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. I OSK 69/06
Nie jest zasadny zarzut, że nie można wywieść naruszenia zakazu reformationis in peius z uwagi na to, że pozostaje identyczny stan prawny w przypadku stwierdzenia niezgodności z prawem decyzji /art. 158 par. 2 Kodeksu postępowania administracyjnego/ a odmową stwierdzenia nieważności decyzji. Decyzja stwierdzająca niezgodność z prawem decyzji daje podstawę do wystąpienia z roszczeniem o odszkodowanie, unormowanym w art. 160 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, który zachował moc do zdarzeń i stanów prawnych powstałych przed dniem 1 września 2004 r. /art. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. nr 162 poz. 1692/. Jest zatem decyzją tworzącą prawo: roszczenie o odszkodowanie.
Teza urzędowa
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędziowie NSA Barbara Adamiak /spr./, Małgorzata Pocztarek, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. i Miasta W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 października 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 1164/04 w sprawie ze skargi Towarzystwa Akcyjnego (...) Tadeusz K. i A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 27 maja 2004 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego o odmowie ustanowienia własności czasowej oddala skargi kasacyjne.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 27 maja 2004 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 31 marca 2003 r. (...) uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i - orzekając co do istoty - odmówiło stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawy z dnia 12 sierpnia 1953 r. (...). W uzasadnieniu swego stanowiska Kolegium podniosło, iż będąca przedmiotem ww. orzeczenia nieruchomość położona w W. przy ul. C. 74 znajdowała się na obszarze objętym dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ i stanowiła własność Towarzystwa Akcyjnego (...) Tadeusz K. i A. T. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 dekretu dotychczasowi właściciele lub ich następcy prawni będący w posiadaniu gruntu byli uprawnieni w ciągu 6-ciu miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę do składania wniosków o przyznanie prawa własności czasowej za czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy. Gmina mogła uwzględnić wnioski, jeżeli korzystanie z gruntów przez dotychczasowych właścicieli dało się pogodzić z przeznaczeniem tych gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wniosek taki został wniesiony przez dotychczasowych właścicieli. Orzeczeniem administracyjnym z dnia 12 sierpnia 1953 r. odmówiono jego uwzględnienia zaś w jego uzasadnieniu wskazano, iż odmowa przyznania prawa własności czasowej następuje ponieważ zgodnie z “opr." planem zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony pod użyteczność publiczną.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
