Wyrok NSA z dnia 19 maja 2006 r., sygn. I OSK 891/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz, Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Anna Łuczaj, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Spółki Akcyjnej w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 2064/04 w sprawie ze skargi M. L., E. J. i K. S. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2005 r., I SA/Wa 2064/04 uchylił zaskarżoną przez M. L., E. J. i K. S. decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej oraz poprzedzająca ją decyzję tego samego organu z dnia [...]. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Swoją decyzją z dnia [...] Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z 30 września 1954 r. i utrzymanego nią orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z 20 stycznia 1954 r. odmawiającego dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej nieruchomości położonej w Warszawie przy [...], nr hip. [...]. Nieruchomość ta znajdowała się w granicach planu zagospodarowania przestrzennego z 1949 r. przyjętego na podstawie art. 3 lit a ustawy z 3 lipca 1947 r. o odbudowie m. st. Warszawy. Według tego planu nieruchomość przeznaczona była pod budynki i urządzenia użyteczności publicznej. W 1948 r. na nieruchomości znajdowały się: budynek frontowy murowany 1-6 kondygnacji handlowy, oficyna lewa i prawa 6 kondygnacji oraz oficyna poprzeczna 5 kondygnacji mieszkalna. Korzystanie z nieruchomości nie dało się pogodzić z planem zagospodarowania przestrzennego i stanowiło podstawę odmowy ustanowienia prawa do gruntu na podstawie art 7 ust. 2 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy M. L., E. J. i K. S. podniosły, że ówczesny porządek prawny nie uniemożliwiał wynajmowania budynków na cele biurowe, nic nie przeszkadzało zrealizowaniu zabudowy zgodnej z planem przez osoby fizyczne. W swojej decyzji z [...] utrzymującej w mocy decyzję wydaną w I instancji organ administracji stwierdził, iż orzeczenia z 1954 r. nie naruszały art 7 ust. 2 dekretu, a oddanie gruntu byłym właścicielom oznaczało, iż teren ten zostanie urządzony i wykorzystany dla celów indywidualnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
