Wyrok NSA z dnia 24 marca 2006 r., sygn. I OSK 982/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędziowie NSA Anna Lech, Zbigniew Rausz, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 2445/04 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] nr [...] a także decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] nr [...], 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Warszawie na rzecz M. S. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 17 lutego 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 2445/04 oddalił skargę M. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z [...], nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby. W uzasadnieniu Sąd uznał, że decyzje organów obu instancji o zwolnieniu skarżącego ze służby w Służbie Celnej, wydane ze względu na wniesienie przeciwko niemu aktu oskarżenia o umyślne popełnienie przestępstwa, ściganego z oskarżenia publicznego, są zgodne z prawem. Podkreślił, że przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. nr 72, poz. 802 ze zm.) ma charakter obligatoryjny, co oznacza, że w przypadku zaistnienia określonej w nim przesłanki organ zobowiązany jest wydać decyzję o zwolnieniu funkcjonariusza celnego ze służby w Służbie Celnej. Zauważył przy tym, że przytoczony przepis został wprowadzony ustawą z 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. nr 120, poz. 1122), w której to noweli nie zamieszczono przepisu stwierdzającego, że nowowprowadzony przepis ustawy o Służbie Celnej może mieć zastosowanie dopiero wówczas, gdy akt oskarżenia wniesiono dopiero po wejściu w życie noweli. Zatem zarzut skarżącego, że przepis ten nie miał zastosowania w związku z zasadą lex retro non agit należało uznać za chybiony. Zaznaczył wreszcie, że przepis będący podstawą prawną zaskarżonych decyzji został uznany za zgodny z Konstytucją RP z 1997 r. - wyrok TK z 19 października 2004 r., K 1/04.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
