Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. I GSK 3417/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Kazimierz Brzeziński Sędziowie NSA Tadeusz Cysek (spr.) Maria Myślińska Protokolant Karolina Polkowska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "J." Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 września 2005 r. sygn. akt III SA/GI 440/04 w sprawie ze skargi "J." Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 17 marca 2004 r. (...) w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oraz określenia kwoty podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 2 września 2005 r., III SA/Gl 440/04, oddalił skargę “J." Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 17 marca 2004 r., (...) w przedmiocie weryfikacji zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru oraz określenia podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu wyroku podano między innymi, że na podstawie zgłoszenia celnego dokonanego przez Spółkę “J." według dokumentu SAD z dnia 13 grudnia 2000 r., (...), Dyrektor Urzędu Celnego w K. objął procedurą dopuszczenia do obrotu towar - leki, przyjmując wartość celną towaru w zadeklarowanej przez spółkę wysokości, która odpowiadała wartości transakcyjnej udokumentowanej fakturą załączoną do zgłoszenia celnego, wystawioną przez eksportera - “C." AG.
Naczelnik Urzędu Celnego w K. decyzją z dnia 4 grudnia 2003 r. (...) uznał powyższe zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej towaru i określił tę wartość w wysokości niższej od zadeklarowanej przez spółkę, uwzględniając upusty udzielone jej przez eksportera towaru oraz określił kwotę podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Celnej w K. decyzją z dnia 17 marca 2004 r. utrzymał w mocy decyzję organu celnego pierwszej instancji.
Sąd pierwszej instancji oddalając skargę spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. stwierdził, że organy celne nie dokonały błędnej interpretacji postanowień umów, na mocy których stronie skarżącej były udzielane upusty. Za trafne Sąd uznał ustalenie organów celnych, że eksporter zobowiązał się do udzielenia stronie skarżącej upustów na zasadzie stałej w umowie z 19 listopada 1998 r., a zakres zniżek i ich wysokość zostały sprecyzowane w umowie zawartej 1 maja 2001 r. z mocą wsteczną od 1 stycznia 2000 r. Z umów tych wynikało, iż upust. był udzielony w wysokości 20% /pkt 1 umowy z 19 listopada 1998 r./, a następnie w wysokości 30% lub 40% /pkt 6.5 umowy z 1 maja 2001 r./. Rabat był zatem przyznany już w chwili dokonywania zgłoszenia celnego, a określenie jego wysokości następowało notami kredytowymi. Nie był to zatem tzw. rabat “ex post", kiedy czynność prawna będąca źródłem rabatu dokonywana jest po zgłoszeniu celnym towaru.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
