Wyrok NSA z dnia 31 marca 2005 r., sygn. OSK 1298/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski, Sędziowie NSA Włodzimierz Ryms, Ludwik Żukowski /spr./, Protokolant Urszula Radziuk, po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 maja 2004 r. sygn. akt SA/Rz 2683/01 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 18 października 2001 r. Nr [...] w przedmiocie uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
OSK 1298/04
U z a s a d n i e n i e
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 12 maja 2004r. sygn. akt SA/Rz 2683/01 oddalił skargę J. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 18 października 2001r. Nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich. W zawartych w uzasadnieniu motywach rozstrzygnięcia Sąd zwrócił w szczególności uwagę na następujące okoliczności: zgodnie z art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 1997r. Nr 142, poz. 950 ze zm.) pozbawia się uprawnień kombatanckich osoby wymienione w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a powołanej wyżej ustawy, które pełniły służbę lub były zatrudnione m. in. w strukturach Urzędu Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, o ile nie przedłożą dowodów na to, że skierowane zostały do tych służb i organów przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje były zwerbowane w celu udzielenia im pomocy (art. 21 ust. 3 cyt. ustawy). Ciężar dowodu wykazania tych faktów spoczywa na osobie, której dotyczy postępowanie w sprawie pozbawienia uprawnień kombatanckich. W konkretnym przypadku niesporną była okoliczność, iż J. D. w okresie od 1 czerwca 1950r. do 31 marca 1955 r. był zatrudniony w Wojewódzkim i Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego Rzeszowie, co wynikało z pisma Komendy Wojewódzkiej Policji w Rzeszowie z dnia 2 stycznia 2001r. (PAZ-1/2001), potwierdził to również sam skarżący w deklaracji członkowskiej ZBOWiD z dnia 2 kwietnia 1979 r. oraz we własnoręcznie sporządzonym życiorysie (k. 2 i 6 akt administracyjnych). W zawiadomieniu z dnia 20 grudnia 2000r. o wszczęciu postępowania weryfikacyjnego Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie wezwał skarżącego do złożenia wszelkich dokumentów uzasadniających zachowanie przez niego uprawnień kombatanckich; dodatkowo pismem z dnia 27 lutego 2001r. skarżący został poinformowany o treści art. 21 ust. 3 ustawy o kombatantach, który przewiduje wyjątkową możliwość zachowania uprawnień przez osoby wymienione w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit a ustawy, jak również o spoczywającym na określonych w tym przepisie osobach powinności udowodnienia tych okoliczności, skarżącemu zakreślono termin na dostarczenie stosownych dowodów do dnia 28 marca 2001r. Skarżący nie przedłożył żadnych dowodów, o jakich mowa w art. 21 ust. 3 ustawy. Akta sprawy nie zawierały również żadnych materiałów wskazujących na okoliczności wymienione w powołanym wcześniej przepisie. W tej sytuacji w oparciu o przepis art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy właściwy organ zasadnie pozbawił skarżącego uprawnień kombatanckich. We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy oraz w skardze J. D. podniósł, że podczas odbywania zasadniczej służby wojskowej brał udział w walkach z bandami Ukraińskiej Powstańczej Armii, co mogłoby wskazywać na możliwość zachowania przez skarżącego uprawnień kombatanckich z uwagi na brzmienie art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy. Przepis ten przewiduje, że za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w walkach w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz grupami Wehrwolfu. Zarzutu tego Sąd nie podzielił skoro bezsporne jest, iż skarżący uzyskał w przeszłości uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu swego udziału w walkach zbrojnych o "utrwalenie władzy ludowej (KBW) w okresie od 11 czerwca 1948 do 30 grudnia 1950 (z przerwami), co stwierdza zaświadczenie byłego Zarządu Wojewódzkiego ZBOWiD w Rzeszowie [...] z dnia 8 listopada 1979r. Stąd też mimo, że skarżący wskazuje, iż uprawnienia kombatanckie mogą mu przysługiwać także z tytułu udziału podczas odbywania służby wojskowej (w latach 1948-1950) z oddziałami UPA to jednak w zaskarżonej decyzji trafnie przyjęto, że z powodu jego późniejszego zatrudnienia w strukturach Urzędu Bezpieczeństwa nie mógł on zachować przyznanych mu wcześniej uprawnień kombatanckich bowiem w postępowaniu administracyjnym nie przedstawił dowodów wskazujących na to, że do pracy w Urzędzie Bezpieczeństwa został skierowany przez organizacje niepodległościowe lub przez te organizacje był zwerbowany w celu udzielania im pomocy. Twierdzenie skarżącego, że znalazł się w kręgu podejrzeń o kontakt z młodzieżową organizacją niepodległościową podał, iż jego brat Stanisław udzielał pomocy członkom młodzieżowej organizacji niepodległościowej "Orlęta" co spowodowało zwolnienie skarżącego z pracy w organach bezpieczeństwa publicznego w żadnym razie nie oznaczało to sytuacji przewidzianej w art. 21 ust. 3 ustawy. Znajdujące się w aktach sprawy pismo z dnia 2 stycznia 2001r. ([...]) Komendy Wojewódzkiej Policji w Rzeszowie potwierdza jednoznacznie fakt zatrudnienia skarżącego w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego i Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie w charakterze dyżurnego referenta. Stąd też twierdzenie skarżącego, z powołaniem się na to pismo, iż potwierdza ono jego zatrudnienie "w organach BP poza strukturami" było nieuprawnione.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
