Wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2005 r., sygn. OSK 1907/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Stebnicka, Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr.), Irena Kamińska, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Jana C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2004r. sygn. akt I SA 2758/02 w sprawie ze skarg Jana C., Antoniego C., G. C.-C. na decyzję Wojewody M. z dnia 10 października 2002 r. (...) w przedmiocie przyznania prawa użytkowania wieczystego do części nieruchomości położonej w W. przy Al. S. 21 oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 lipca 2004 r., I SA 2758/02 oddalił skargę Jana C., Antoniego C. i G. C.-C. na decyzję Wojewody M. z 10 października 2002 r. nr 265/02 w przedmiocie przyznania prawa użytkowania wieczystego do części nieruchomości położonej w W. przy Al. S. 21. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Starosta Powiatu W. decyzją z 23 sierpnia 2002 r. po rozpatrzeniu wniosku następców prawnych byłych właścicieli nieruchomości przy Al. S. 21 w W. odmówił jego uwzględnienia w odniesieniu do części nieruchomości będącej własnością Skarbu Państwa wchodzącej w skład działek nr ewid. 20 i 21 obr. 5-05-11 z powodu niezłożenia przez osoby uprawnione stosownych wniosków przewidzianych przepisami prawa. W odwołaniu od tej decyzji strony zarzuciły nieprawidłowe objęcie gruntu w posiadanie przez Gminę m.st. Warszawy, w konsekwencji zaś to, że przewidziany w dekrecie termin do złożenia wniosku o przyznanie własności czasowej nie zaczął biec. Wojewoda Mazowiecki swoją decyzją z 10 października 2002 r. wydana na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ i art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie przed organem I instancji. W uzasadnieniu stwierdził m.in., że "wniosek o przyznanie prawa własności czasowej do przedmiotowego gruntu przewidziany w przepisach dekretu nie został złożony przez osoby uprawnione". Przewidziany w art. 7 dekretu termin ma charakter terminu prekluzyjnego, a jego bezskuteczny upływ pozbawił stronę możliwości dochodzenia roszczeń, które uległy wygaśnięciu. Nie został złożony także wniosek przewidziany w art. 82 ust. 2 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - w uzasadnieniu wyroku określonej nazwą "o gospodarce nieruchomościami" /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ o przyznanie prawa użytkowania wieczystego gruntu i zwrot budynku, który można było wnieść w terminie do 31 grudnia 1988 r. Hanna C.-C. i Jan C. złożyli swój wniosek w dniu 9 marca 1992 r. a więc z uchybieniem terminów określonych tak w dekrecie z 1945 r., jak i w ustawie z 1985 r. W skardze do Sądu zarzucono organom administracji, iż odstąpiły od dokonania ustaleń czy objęcie gruntów w posiadanie nastąpiło zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Odbudowy z dnia 27 stycznia 1948 r. w sprawie obejmowania gruntów przez Gminę m.st. Warszawy /Dz.U. nr 6 poz. 43/, bowiem ich zdaniem na skutek nieprawidłowości w objęciu gruntu termin do złożenia wniosku o przyznanie własności czasowej nie zaczął biec. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że w aktach sprawy znajduje się orzeczenie administracyjne Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z 1 marca 1950 r. odmawiające dotychczasowym właścicielom nieruchomości warszawskiej położonej przy Al. I A. nr 21 /obecnie Al. S./ oznaczonej nr hip. 6593 prawa własności czasowej do gruntu tej nieruchomości i stwierdzające, że wszystkie budynki znajdujące się na tym gruncie przeszły na własność Gminy m.st. Warszawy. Z akt sprawy nie wynika żeby orzeczenie to zostało wyeliminowane z obrotu prawnego. Dopóki orzeczenie to funkcjonuje w tym obrocie kolejne postępowanie dotyczące tej samej materii uznane musi być za bezprzedmiotowe. Zarówno sąd, jak i organy administracji rozstrzygające sprawę wszczętą na wniosek z 9 marca 1992 r., do którego wniosku nawiązali skarżący w piśmie z 26 listopada 2001 r. wnosząc o przyznanie im prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nie mają uprawnienia do badania i oceny prawidłowości orzeczenia administracyjnego z 1 marca 1950 r., które nie zostało wyeliminowane z obrotu prawnego. Sąd uznał, że co prawda zaskarżona decyzja podjęta została z innych przesłanek, ale okoliczność, że odpowiada ona prawu, powoduje, że skargi nie zostały uwzględnione.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
