Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. I OSK 32/05
Jeśli waga spełniała wymagania prawne, kwestionowanie wyników pomiaru nie znajdowało uzasadnienia i przekonanie o naruszeniu prawa przez organy celne - w tym zakresie - było błędne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig- Maciszewska, Sędziowie NSA Henryk Dolecki, Małgorzata Stahl (spr.), Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 października 2004 r. sygn. akt III SA/Lu 311/04 w sprawie ze skargi Leszka P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 31 marca 2004 r. (...) w przedmiocie kary za przejazd pojazdem ponadnormatywnym 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie; 2. zasądza od Leszka P. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. kwotę 380 /słownie: trzysta osiemdziesiąt/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 7 października 2004 r. /III SA/Lu 311/04/, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Leszka P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia 31 marca 2004 r.(...) w przedmiocie kary za przejazd pojazdem ponadnormatywnym - uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia 20 lutego 2004 r. (...).
W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że w dniu 20 lutego 2004 r. funkcjonariusze Urzędu celnego w K. dokonali pomiaru nacisku osi oraz masy całkowitej wyjeżdżającego z Polski ciągnika z naczepą o nr rej. (...) użytkowanego przez Leszka P. prowadzącego firmę "E." z siedzibą w P. Pomiaru dokonano wagą samochodową do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów, znak fabr. ASM 4301, znak typu RPT 98233, posiadającą ważne świadectwo legalizacji wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w S. w dniu 5 listopada 2003 r. Wagi te zostały zatwierdzone do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów przez Prezesa Głównego Urzędu Miar na mocy decyzji Nr ZT 797/98 z dnia 14 września 1998 r.
Wynik pomiaru wykazał przekroczenie dopuszczalnego nacisku na drugą oś pojazdu o 2,87 kN. W związku z brakiem zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego Naczelnik Urzędu Celnego w K. decyzją z dnia 20 lutego 2004 r. wymierzył karę pieniężną w kwocie 720 zł za przejazd pojazdu nienormatywnego po drogach publicznych bez zezwolenia. Decyzję tę utrzymał w mocy organ odwoławczy decyzją z dnia 31 marca 2004 r., wyjaśniając że z uzyskanego z wagi wydruku komputerowego wynika że w chwili dokonywania pomiaru waga nie sygnalizowała jakichkolwiek nieprawidłowości.
Leszek P. zaskarżył tę decyzję do sądu, podnosząc zarzut naruszenia art. 156 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 68 i 107 par. 1 Kpa, art. 2 i 42 Konstytucji RP oraz art. 6, 7, 10 par. 1, 105 par. 1, 97 par. 1 pkt 4 i 100 par. 1 Kpa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uznając skargę za uzasadnioną wyjaśnił, że zaskarżona decyzja i decyzja I instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów dotyczących sposobu ważenia jako przesłanki ustalenia ponadnormatywnego nacisku osi pojazdu, która stanowiła podstawę do wymierzenia kary pieniężnej. Sąd podniósł, że w okresie od 1 stycznia 2004 r. do 13 marca 2004 r. nie obowiązywały żadne wymagane ustawą normy uszczegóławiające wymagania i charakterystyki metrologiczne wag tego typu oraz regulujące bezpieczne procedury ważenia w celu uzyskania poprawnego wyniku. Skoro brak było przepisu określającego, w jaki sposób należy dokonywać pomiaru wagi, wszelkie ustalenia organów administracji w tym zakresie noszą znamiona dowolności. Tym samym, zdaniem Sądu, organy naruszyły art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa co miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Pełnomocnik Dyrektora Izby Celnej W B. zaskarżył powyższy wyrok w całości, wniósł o jego uchylenie i oddalenie skargi lub o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Jako podstawy skargi kasacyjnej wskazał: 1/ naruszenie prawa materialnego - art. 13 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 g ust. 1-4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ w zw. z art. 8 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. Prawo o miarach /Dz.U. nr 55 poz. 248 w brzmieniu do 30 marca 2001 r./ przez niewłaściwe zastosowanie przepisów polegające na błędnym przyjęciu braku związku pomiędzy ustaleniami faktycznymi poczynionymi w toku postępowania a normą zawartą w naruszonych przepisach, 2/ naruszenie prawa materialnego - art. 27 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach /Dz.U. nr 63 poz. 636 ze zm./ poprzez błędną wykładnię polegającą na tym, że ww. przepis nie ma zastosowania w stanie faktycznym sprawy, 3/ naruszenie przepisów postępowania - art. 145 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 7,77 i 80 Kpa poprzez przyjęcie, że uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
W uzasadnieniu pełnomocnik wyjaśniał, że w istocie były podstawy prawne, zgodnie z którymi przyrządy pomiarowe zalegalizowane do dnia 31 grudnia 2003 r. mogą być nadal legalizowane do dnia 31 grudnia 2013 r. a zatem legalizacja urządzeń pomiarowych nastąpiła na podstawie przepisów prawnych. Podniósł, że w tego typu decyzjach nie ma obowiązku prawnego wskazywania uregulowań prawnych dotyczących urządzeń pomiarowych a ewentualne naruszenia wskazanych przez Sąd przepisów Kpa nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy. Ważenia były dokonywane jedną wagą a ustalenia Sądu, w świetle protokołu z kontroli ważenia pojazdu i wydruku komputerowego, są swobodne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, że wskutek braku przepisu określającego, w jaki sposób należy dokonywać pomiaru wagi, wszelkie ustalenia organów administracji w tym zakresie noszą cechy dowolności a tym samym nie mogły stanowić podstawy do zastosowania normy o charakterze sankcjonującym czyli nałożenia kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym. Zdaniem Sądu, postępowanie zostało przeprowadzone wadliwie bo waga, którą się posłużono, z przyczyn zarówno prawnych jak i faktycznych, nie mogła być użyta do dokonania ustaleń w sprawie.
Pomijając nawet powołany w skardze kasacyjnej art. 27 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach, rodzi się - jako podstawowe - zagadnienie czy sąd był władny w tej sprawie, której przedmiotem jest nałożenie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym, w miejsce właściwych organów podejmować się prawnej kontroli metrologicznej badając czy waga spełnia wymagania prawne.
W rozpoznawanej sprawie waga była poddana legalizacji prowadzącej do stwierdzenia oraz poświadczenia dowodem legalizacji /znajdującym się w aktach sprawy/ że spełnia wymagania prawne, i już dlatego ocena legalności tego dokumentu urzędowego pozostawała poza kognicją sądu.
Jeśli waga spełniała wymagania prawne, kwestionowanie wyników pomiaru nie znajdowało uzasadnienia i przekonanie o naruszeniu prawa przez organy celne - w tym zakresie - było błędne.
W związku z powyższym, na podstawie art. 185 par. 1 i art. 203 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, orzeczono jak w sentencji
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
