Wyrok NSA z dnia 15 marca 2005 r., sygn. I GZ 36/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jacek Chlebny po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2005 r. sygn. akt III SA/Wr 421/04 o oddaleniu wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia oraz decyzji w sprawie ze skargi R. S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 30 kwietnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Zgorzelcu z dnia 15 listopada 2002 r. Nr [...] w sprawie wymiaru należności celnych postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu Uzasadnienie Postanowieniem z dnia 16 listopada 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 sierpnia 2004 r. i przekazał sprawę - w zakresie wniosku R. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z dnia 30 kwietnia 2004 r. oraz decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Zgorzelcu z dnia 15 listopada 2002 r. w sprawie wymiaru należności celnych - do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu. Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpoznał sprawę w tym samym składzie i wydał w dniu 17 stycznia 2005 r. postanowienie, którym oddalił wniosek R. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia i decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Zgorzelcu z dnia 15 listopada 2002 r. w sprawie wymiaru należności celnych. W zażaleniu na powyższe postanowienie R. S. podtrzymał dotychczasową argumentację, że wykonanie decyzji spowoduje upadłość jego przedsiębiorstwa. Naczelny Sad Administracyjny zważył: Na podstawie art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, dalej "P.p.s.a.") do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Odpowiednie stosowanie przepisów uzasadnia pominiecie jedynie tych postanowień ustawy regulującej postępowanie kasacyjne, których stosowanie byłoby bezprzedmiotowe z uwagi na cel i funkcję postępowania zażaleniowego albo wprost sprzeczne z przepisami regulującymi to postępowania. Brak jest podstaw, by w postępowaniu zażaleniowym nie stosować przepisów o skardze kasacyjnej powodujących nieważność postępowania, gdy skład orzekający był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony a mocy ustawy (art. 183 § 2 pkt 4 P.p.s.a.). Nie można również odmówić odpowiedniego stosowania reguły, by sąd, któremu sprawę przekazano na skutek uwzględnienia skargi kasacyjnej, rozpoznał sprawę w innym składzie (art. 185 § 2 P.p.s.a.). Postanowienia ustawy dotyczące postępowania zażaleniowego nie zawierają bowiem odmiennej regulacji, ani też nie pozwalają wyprowadzić wniosku o bezprzedmiotowości powołanych przepisów o skardze kasacyjnej. Zasada zawarta w art. 185 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, że w razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w innym składzie, podlega na podstawie art., 197 § 2 powołanej ustawy pełnemu, bez żadnych modyfikacji, stosowaniu w postępowaniu zażaleniowym. Zasada ta oznacza, że Sąd I instancji, zawsze w innym składzie, powinien rozpoznać sprawę w takim zakresie, w jakim Naczelny Sąd Administracyjny uwzględniając zażalenie uchyla sprawę do ponownego rozpoznania. Należy w związku z tym zauważyć, że wniosek skarżącego zawarty w skardze był przedmiotem rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu dwukrotnie: w dniu 27 sierpnia 2004 r., a następnie, po uchyleniu powyższego postanowienia przez Naczelny Sąd Administracyjny, także w dniu 17 stycznia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu rozpoznawał każdorazowo wniosek skarżącego w tym samym składzie. Mając na uwadze powyższe należało na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowić jak wyżej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
