Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2005 r., sygn. II GSK 23/05
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Kierejczyk (spr.), Sędziowie NSA Kazimierz Jarząbek, Małgorzata Korycińska, Protokolant Anna Tomaka, po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej N. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2004 r. sygn. akt 6 II SA 1406/03 w sprawie ze skargi N. T. M. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi firmy N. T. M. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zezwolenia telekomunikacyjnego, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] grudnia 2002 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, lecz z innych przyczyn niż te, na które wskazała strona. Decyzja koncesyjna, której stwierdzenia nieważności domaga się skarżąca, została wydana przez Ministra Łączności, zgodnie z jego ówczesnymi kompetencjami, na podstawie ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (Dz.U. z 1995 r. Nr 117, poz. 564 ze zm.). Od l stycznia 2001 r., zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 ze zm.), wykonywanie zadań z zakresu regulacji działalności telekomunikacyjnej należy do Prezesa URT (od l kwietnia 2002 r. Prezesa URTiP). Przepisy ustawy o łączności dotyczące regulacji telekomunikacji zostały skreślone, a na mocy art. 7 ust. l ustawy - Prawo telekomunikacyjne, kompetencje w sprawach z zakresu zezwoleń telekomunikacyjnych należą do Prezesa URTiP, natomiast zgodnie z art. 142 ust. l tej ustawy koncesje na świadczenie usług telekomunikacyjnych stają się zezwoleniami telekomunikacyjnymi. Prezes URTiP jest centralnym organem administracji rządowej i do postępowania przed nim stosuje się przepisy k.p.a. Do jego kompetencji należą sprawy związane z zezwoleniami telekomunikacyjnymi. Skoro Prezes URTiP wydaje zezwolenia telekomunikacyjne, to także decyzje w przedmiocie stwierdzenia ich nieważności, zgodnie z art. 157 § l k.p.a. należą do jego uprawnień. Brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla poglądu, aby wydanie decyzji w kwestii nieważności wcześniej wydanej koncesji, będącej obecnie zezwoleniem telekomunikacyjnym, powierzyć innemu organowi, który nie ma ustawowych kompetencji do rozstrzygania w dziedzinie regulacji telekomunikacji. Orzecznictwo korzysta z koncepcji ciągłości kompetencji administracji i przyjmuje, że w przypadku zmian w strukturze administracji publicznej ustala się organ, na który przeszła właściwość w określonych sprawach i na tej podstawie określa właściwość organu, do którego należy rozstrzygnięcie kwestii nieważności wcześniej podjętych decyzji. Pogląd ten jest zgodny z wyrokiem NSA z 17 lipca 2003 r. II SAB 1478/01, w którym Sąd ten wskazał, że organem właściwym do ponownego rozpoznania w trybie art. 127 § 3 k.p.a. sprawy zakończonej decyzją Ministra Łączności, jest zgodnie z art. 150 ust. 2 ustawy - Prawo telekomunikacyjne Prezes URTiP, a nie Minister Infrastruktury. Wydanie decyzji przez Ministra Infrastruktury nastąpiło z naruszeniem przepisów o właściwości rzeczowej, tj. z naruszeniem art. 19, art. 20, art. 157 § l k.p.a., co stanowi przyczynę nieważności obu decyzji. W tym stanie rzeczy, rozważanie pozostały zarzutów skargi Sąd uznał za bezcelowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
