Wyrok NSA z dnia 11 sierpnia 2004 r., sygn. OSK 387/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edward Janeczko, Sędziowie NSA Zbigniew Rausz /spr./, Leszek Włoskiewicz, Protokolant Agnieszka Kwiatkowska, po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Jadwigi i Zdzisława W. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2003 r. sygn. akt II SA 2260/03 w sprawie ze skargi Jadwigi i Zdzisława W. na decyzję Wojewody M. z dnia 5 maja 2003 r. (...) w przedmiocie wznowienia znaków granicznych i korekty map oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 8 października 2003 r. II SA 2260/03 oddalił skargę Jadwigi i Zdzisława W. na decyzję Wojewody M. z 5 maja 2003 r. (...) w przedmiocie wznowienia znaków granicznych i korekty map.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, że decyzją z 5 maja 2003 r. Wojewoda M. utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z 14 stycznia 2003 r. umarzającą wszczęte na wniosek Jadwigi i Zdzisława W. postępowanie dotyczące wznowienia znaków granicznych i korekty map pomiędzy działką Nr 232/1 we wsi K., a działką Nr 139 /po podziale Nr 139/1 i 139/2/ we wsi U. Wojewoda stwierdził, że granica między tymi działkami stanowiąca jednocześnie granicę pomiędzy K. i U., przebiega wschodnim brzegiem rowu, który według zapisów w ewidencji gruntów z 1962 r. leżał w granicach wsi U. i nie wchodził w skład działki Nr 232/1 należącej do skarżących. Przy scalaniu gruntów w 1978 r. błędnie określono granicę pomiędzy tymi wsiami po zachodnim brzegu rowu i po sprostowaniu w ewidencji zaistniałej pomyłki przywrócono stan sprzed scalenia. Sprawa zapisów w ewidencji gruntów była przedmiotem decyzji Naczelnika Gminy P. z 5 października 1983 r. utrzymanej w mocy decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z 10 stycznia 1984 r., w której uzasadnieniu znalazł się następujący wywód: "Badanie materiałów źródłowych tj. fotoszkiców oraz opisów granic, będących w operatach pomiarowych branych pod uwagę przy sporządzaniu ewidencji gruntów wykazały, że rów należy włączyć do wsi U. Również badania Księgi Wieczystej "Dóbr E." obecnie wieś K., potwierdziły słuszność powyższych ustaleń. Rów graniczny jest wykazany na mapie z 1900 r. złożonej do Księgi Wieczystej "Dobra E.", ale jego powierzchnia nie jest wliczona do gospodarstwa, którego właścicielem jest obecnie Zdzisław W. W rejestrze gruntów złożonym w Księdze Wieczystej oraz na mapie podano powierzchnię gospodarstwa 3 dziesięciny i 2.025 sażeni2 co po przeliczeniu wynosi 4,17 ha i w tej powierzchni nie ma wykazanego rowu biegnącego wzdłuż granicy wsi K., co wskazuje na przynależność rowu do wsi U.". Następnie wyrokiem I SA 267/84 NSA z 1 lipca 1984 r. skarga Zdzisława W. została oddalona. W motywach wyroku Sąd w szczególności podkreślił "Skarżący (...) zarzuca jedynie organom administracji państwowej, iż rów melioracyjny wpisano do rejestru gruntów wsi U. zamiast wsi K. i wyprowadza wniosek, iż decyzje podjęte w tym przedmiocie pozbawiły go własności gruntu o obszarze około 8 arów. Zarzut ten jest całkowicie chybiony". W ocenie Wojewody sprawa przebiegu granicy pomiędzy tymi wsiami została już rozstrzygnięta w postępowaniu administracyjnym, z braku nowych dowodów nie kwalifikuje się do ponownego rozpoznania, a wyrok NSA stworzył stan powagi rzeczy osądzonej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
