Wyrok NSA z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. GZ 89/04
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia [...] - wspólników spółki cywilnej PUPH "[...]" w Wałczu na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 lipca 2004 r. sygn. akt SA/Sz 659/02 w sprawie ze skargi [...] - wspólników spółki cywilnej PUPH "[...]" w Wałczu na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 21 lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie długu celnego p o s t a n a w i a: - oddalić zażalenie - U Z A S A D N I E N I E Skarżący wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 21 lutego 2002 r. Nr [...] w przedmiocie długu celnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 7 lipca 2004 r. sygn. akt SA/Sz 659/02 oddalił skargę [...] - PUPH "[...]" S.C. w Wałczu. Pełnomocnik Skarżących złożył wniosek o doręczenie odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 lipca 2004 r. z uzasadnieniem, dokonując opłaty kancelaryjnej od wniosku w znakach opłaty sądowej. Zarządzeniem z dnia 15 lipca 2004 r. Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wezwał pełnomocnika Skarżących do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w terminie siedmiu dni, za wydanie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem, w wysokości 100 złotych, na konto Sądu lub w kasie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Przewodniczący zarządził również zwrot pełnomocnikowi Skarżących znaków opłaty sądowej w wysokości 100 złotych. Pełnomocnik Skarżących wniósł zażalenie na to zarządzenie Przewodniczącego z dnia 15 lipca 2004 r. Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucił naruszenie art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 - zwanej dalej p.p.s.a. ) przez błędną wykładnię, polegającą na nieuznaniu opłaty kancelaryjnej dokonanej znakami opłaty sądowej. Podniósł, że przepis art. 219 § 2 p.p.s.a. nie stanowi zamkniętego katalogu sposobu uiszczania opłaty sadowej, skoro funkcjonuje również sposób polegający na wykupieniu znaków opłaty sądowej, honorowany przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy. Natomiast zgodnie z art. 2 Konstytucji RP w demokratycznym państwie prawnym, w obrębie tego samego systemu prawnego nie mogą funkcjonować sprzeczne regulacje prawne. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zgodnie z art. 219 § 1 p.p.s.a. opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Natomiast § 2 cytowanego artykułu stanowi, że opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Końcówki opłat zaokrągla się wzwyż do pełnych złotych. W art. 219 § 2 p.p.s.a. określono dopuszczalne sposoby uiszczenia opłaty sądowej. Opłata uiszczona przez pełnomocnika Skarżących znakami opłaty sądowej nie spełniła warunków określonych w art. 219 § 2 p.p.s.a., a zgodnie z art. 234 § 2 p.p.s.a., na który powołał się WSA, jeżeli opłata kancelaryjna za odpis orzeczenia z uzasadnieniem nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek o sporządzenie uzasadnienia i jego doręczenie. Przepis tego ostatniego artykułu in fine stanowi, że nie stosuje się art. 220 i art. 221 ustawy. Nieuiszczenie przez adwokata należnej opłaty stałej nie powoduje zatem odrzucenia wniesionego pisma bez wezwania o uiszczenie opłaty. Sąd nie podziela zarzutu Skarżących, iż przepis art. 219 § 2 p.p.s.a. nie stanowi zamkniętego katalogu sposobów uiszczania opłaty sądowej. Z łącznej interpretacji przepisów zamieszczonych we wspomnianym artykule wynika, że sposób uiszczenia opłaty sądowej jest elementem obowiązku, o którym mowa w § 1. Nie można zatem uznać, że obowiązek uiszczenia opłaty został dopełniony, jeżeli opłaty nie uiszczono gotówką do kasy sądu lub na rachunek bankowy właściwego sądu. W dniu 1 stycznia 2004 r. weszła w życie ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tym samym sądownictwo administracyjne zostało wyposażone we własną, odrębną procedurę, regulującą między innymi kwestię opłat sądowych. Zarzut Strony skarżącej dotyczący nieuwzględnienia dorobku orzeczniczego i praktyki sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego jest zatem bezzasadny. Mając powyższe względy na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a oddalił zażalenie, jako pozbawione uzasadnionych podstaw. mr
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
