Wyrok NSA z dnia 17 sierpnia 2001 r., sygn. I SA/Po 669/00
1. W świetle art. 253 i art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, że dłużnik, poprzez zawarcie umowy z agencją celną może zwolnić się z obowiązku uiszczenia cła i podatku, ciążących na nim z mocy ustawy i przenieść te obowiązki na agencję celną, gdy jest przedstawicielem bezpośrednim. Agencja celna w takim przypadku jest jedynie upoważniona do działania przed organem celnym w imieniu importera ze skutkiem na jego rzecz oraz zobowiązana wobec zleceniodawcy - importera do dokonania tych czynności w granicach upoważnienia.
2. Jakkolwiek przepis art. 242 par. 1 Kodeksu celnego zezwala organowi celnemu w sytuacji, gdy zgłoszenia towaru dokonuje agencja celna, która złożyła zabezpieczającą kaucję na pokrycie długu celnego, pokryć go w pierwszej kolejności ze złożonego zabezpieczenia, w razie nieuiszczenia długu w terminie, jednak przepis ten ma charakter usprawniający i zabezpieczający. Nie stanowi on lex specialis w stosunku do art. 209 par. 3 Kodeksu celnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi M.-F. Sp. z o.o. w W. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 3 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie wymiaru cła - oddala skargę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
