Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2000 r., sygn. SA/Sz 89/99
Okresami zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub działalności pozarolniczej, o jakich mowa w przepisie art. 8 ust. 7 ustawy o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 147 poz. 687/, a więc okresami podlegającymi zaliczeniu do okresu, od którego zależy nabycie po dniu 1 lipca 1997 r. prawa do zasiłku, jego wysokość i okres pobierania, są te okresy, w których podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznego, jakie przypadały przed dniem 1 lipca 1997 r., a więc przed dniem określonym w art. 10 pkt 1 tejże ustawy jako dzień wejścia w życie jej przepisów zmieniających warunki przyznania zasiłku zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Barbary O. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w K. z dnia 30 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
UZASADNIENIE
Decyzją z 9.10.1998 r., (...), wydaną na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2, art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 23 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy w B. przyznał Barbarze O, prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 9.10.1998 r. w wysokości stanowiącej 100 procent kwoty zasiłku z tytułu pozostawania bez pracy, określonej w art. 24 ust. 1 ww. ustawy.
Po rozpatrzeniu wniesionego przez bezrobotną odwołania od powyższej decyzji, w którym domagała się ona, jak to wynika z treści jej pisma, uznania okresu zatrudnienia od 21.11.1995 r. do 5.11.1997 r. i w związku z tym przyznania zasiłku w wyższej kwocie, Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w K. decyzją z dnia 30.12.1998 r., (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego /Kpa/, orzekł o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy. W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w toku postępowania odwoławczego na podstawie akt przedłożonych przez organ I instancji ustalono, iż Barbara O. udokumentowała wprawdzie posiadanie ponad 20 - letniego stażu pracy /20 lat, 3 miesiące i 28 dni/, jednakże nie cały ten okres może być uznany za okres uprawniający do zasiłku w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14. grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Wskazując na brzmienie przepisu art. 24 ust. 2 tej ustawy, według którego za okres uprawniający do zasiłku należy uważać okresy zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, pozarolniczej działalności, jakie wymienione zostały w art. 23 ust. 1 pkt 2 oraz okresy, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 ustawy, Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w K. podkreślił przy tym, że okres zatrudnienia może być zaliczony do okresu uprawniającego do zasiłku jedynie wówczas, jeżeli w czasie tego zatrudnienia osiągano wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia. W myśl art. 8 ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 147 poz. 687/, do okresu, od którego m.in. zależy wysokość zasiłku dla bezrobotnych zalicza się wprawdzie również okresy zatrudnienia, w których podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej połowę najniższego wynagrodzenia miesięcznie, jednakże dotyczy to wyłącznie okresów przypadających przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 1 stycznia 1997 r. Tymczasem Barbara O. w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 1997 r. podlegała wprawdzie ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia, jednakże podstawę wymiaru składki na jej ubezpieczenie społeczne w tym okresie wynosiła kwota 310 zł, a więc niższa od najniższego wynagrodzenia miesięcznego, wynoszącego 391 zł w okresie od 1 do 31 stycznia 1997 r. oraz 406 zł w okresie od 1 lutego do 30 czerwca 1997 r., co wynika z zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników. Ponieważ z powyższego wynika, iż w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 1997 r. Barbara O. nie uzyskiwała wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia, przeto okres ten nie podlega zaliczeniu do okresu zasiłkowego, od którego zależy wysokość zasiłku dla bezrobotnych, podkreślił Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy za zakończenie uzasadnienia swej decyzji, uznając ustalenia organu I instancji w tym zakresie za prawidłowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
