Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2000 r., sygn. I SA/Łd 237/98
Wystawienie faktury /rachunku uproszczonego/ niedokumentującej rzeczywistej sprzedaży nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.
UZASADNIENIE
Decyzją z 27.10.1997 r. Drugi Urząd Skarbowy w K. określił J. i P. W., prowadzącym Przedsiębiorstwo Handlu i Usług "S." /spółka cywilna/ zobowiązanie w podatku od towarów i usług /nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym/ za styczeń-kwiecień oraz listopad 1995 r., a także ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za styczeń i listopad 1995 r. W uzasadnieniu podano, że w styczniu 1995 r. kontrolowana jednostka sprzedała Przedsiębiorstwu "P." w Ś. 2,2 t blachy w cenie 10.800 zł /za tonę/. Dowody tej transakcji stanowią faktury sprzedaży VAT z 27.1.1995 r., z 28.1.1995 r. i z 29.1.1995 r., każda o wartości sprzedaży netto 23.760 zł i podatku VAT /22 procent/ - 5.227 zł. Faktury te zostały zaewidencjonowane w ewidencji sprzedaży VAT. W dniu 30.1.1995 r. jednostka wystawiła faktury korygujące do wymienionych faktur, zmniejszając w każdej z nich wartość netto o kwotę 21.384 zł i podatek o kwotę 4.704,48 zł oraz dokonała korekty sprzedaży za styczeń. Faktury korygujące nie zawierają danych z faktur pierwotnych, tzn. nazwy, ilości, ceny i wartości towaru, a jedynie informację: "tytułem mylnej ceny" oraz ogólną kwotę zmniejszenia bez podatku i kwotę zmniejszenia podatku; odręczna adnotacja na kopiach tych faktur /o treści: "policzono za 1 tonę po 10.800, winno być za 1 tonę po 1.080, różnica w cenie 9.720 x 2,20 tony = 21.384 zł wartość netto x 22 procent = 4.704,48 pod. VAT, 26.088,48 wartość brutto"/ została dokonana podczas kontroli. Ponadto faktury korygujące nie zawierają potwierdzenia przez odbiorcę, a ich brak u nabywcy /w Przedsiębiorstwie "P."/ potwierdziła kontrola krzyżowa. Brak potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez nabywcę stanowi naruszenie przepisu par. 25 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. /Dz.U. nr 133 poz. 688/, zatem nie powinny stanowić podstawy obniżenia podatku należnego. Niezależnie od tego - oprócz zarejestrowanych w ewidencji sprzedaży VAT wymienionych faktur - zostały wystawione po raz kolejny 3 faktury z tą samą numeracją, datą i przedmiotem sprzedaży, jednak podające inną wartość sprzedaży /wartość netto - 2.376 zł i podatek - 522,72 zł/ z uwagi na inną ilość sprzedanego towaru /0,22 t/. Faktury te nie zostały zaewidencjonowane i nie wystawiono do nich faktur korygujących. W związku z powyższym, jeżeli jednostka wystawiła fakturę, w której wykazała kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku - zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Powyższe nieprawidłowości spowodowały zaniżenie podatku należnego /o kwotę 15.681 zł/ i mają wpływ na dokonane rozliczenie za styczeń 1995 r. Dlatego Urząd Skarbowy w K. określił za ten miesiąc zobowiązanie podatkowe w kwocie 12.742 zł /zamiast deklarowanej przez podatnika nadwyżki podatku naliczonego nad należnym/, zaś na podstawie art. 27 ust. 5 i 6 cyt. ustawy ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 4.704,30 zł, tj. w wysokości odpowiadającej 30 procent kwot zaniżenia zobowiązania i zawyżenia nadwyżki. Konsekwencją zmiany rozliczenia podatku za styczeń jest ponowne rozliczenie za luty, marzec i kwiecień. Natomiast określenia podatku za listopad 1995 r. i ustalenia dodatkowego zobowiązania za ten miesiąc dokonano na skutek zawyżenia podatku naliczonego /w związku z zakupem samochodu osobowego/; kwestia ta nie była sporna, ani w odwołaniu, ani w skardze skarżący nie wnosili żadnych zastrzeżeń.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
