Wyrok NSA z dnia 23 października 1998 r., sygn. I SA/Wr 1411/97
Do podatnika należy wykazanie, iż stanowi część jego majątku przedmiot, na który czyni wydatki. Istnieje możliwość zaliczenia w koszty wydatków poczynionych na samochody osobowe nie stanowiące składników majątkowych podatnika, lecz po dopełnieniu obowiązków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
UZASADNIENIE
Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w J. decyzją z dnia 28 marca 1997 r. określił kwotę podatku do zwrotu na rachunek bankowy "C." Spółka z o.o. w Z. w wysokości 211,56 złotych z tytułu rozliczenia podatku od towarów i usług za styczeń 1995 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w tym podatku w kwocie 38,20 złotych, co stanowi 30 procent kwoty zawyżenia podatku naliczonego za ten miesiąc. W wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej ustalono, że Spółka "C." w rozliczeniu podatku VAT za styczeń 1995 r. zawyżyła podatek naliczony do odliczenia na kwotę 124,44 złotych. Korekta ta dotyczy podatku naliczonego od zakupów paliwa i usług związanych z bieżącymi remontami samochodów osobowych nie stanowiących składników majątku Spółki, dla których nie była prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów. Spółka naruszyła zatem przepis art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. W sytuacji wykazania w deklaracji za styczeń 1995 r. zawyżonej kwoty podatku naliczonego, na podstawie art. 27 ust. 5 powołanej ustawy należało ustalić dodatkowe zobowiązanie podatkowe jako 30 procent kwoty zawyżenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
