Wyrok NSA z dnia 8 lipca 1997 r., sygn. I SA/Ka 813-818/97
Zgodnie z podstawową zasadą państwa prawnego lex retro non agit, nie można stosować wprowadzonych później ostrzejszych przepisów do stanów faktycznych zaistniałych wcześniej. Powyższa zasada ma w pełni zastosowanie do postępowania w sprawach podatkowych.
Jedynie w określonych sytuacjach dopuszcza się możliwość zastosowania przepisów późniejszych, obowiązujących w chwili wydawania decyzji, jednakże wyłącznie wtedy, gdy nowe przepisy są mniej dolegliwe dla podatnika
stwierdza nieważność zaskarżonych decyzji i poprzedzających je decyzji organu I instancji.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 29 września 1993 r. urząd skarbowy zwrócił Anieli B. 406.000 starych zł tytułem różnicy podatku VAT należnego i naliczonego za miesiąc lipiec 1993 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano art. 104 Kpa i art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Analogiczną decyzję w swej treści i podstawie prawnej urząd skarbowy podjął 18 października 1993 r. nakazując zwrot Anieli B. kwoty 3.856.000 starych złotych za sierpień 1993 r. Postanowieniami z 28 lutego 1995 r. wznowiono z urzędu postępowanie w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług za okres od 5 do 31 lipca i za sierpień 1993 r. W uzasadnieniu stwierdzono, że w wyniku kontroli ujawniono nierzetelne sporządzenie remanentu początkowego oraz zaniżenie kosztów uzyskania przychodów. Decyzjami z 28 lutego 1995 r. urząd skarbowy uchylił decyzje dotyczące rozliczenia podatku VAT za lipiec i sierpień 1993 r., określił wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży za okres od lipca do grudnia 1993 r. i ustalił kwoty podatku za poszczególne miesiące przy zastosowaniu stawki 22 procent podnosząc go o 100 procent, ustalił kwoty do zwrotu z uwzględnieniem art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT oraz kwoty do przeniesienia na następne miesiące. Jako podstawę prawną podano art. 104 Kpa, art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ i art. 27 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. W odwołaniu od powyższych decyzji zarzucono, że niedokładności w księgowaniu podatku VAT nie stanowią podstawy do stwierdzenia nierzetelności ksiąg, dokonania szacunku i zastosowania sankcji. Kontrolujący mieli dostęp do dokumentacji księgowej podatnika, a wobec jedynie rachunkowych pomyłek nie mieli prawa do dokonania szacunku. Decyzjami z 28 czerwca 1995 r. izba skarbowa utrzymała w mocy zaskarżone decyzje.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
