Wyrok NSA z dnia 7 maja 1996 r., sygn. SA/Po 2874/95
Przepis par. 40a ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wydany został z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Gospodarki (...) w S. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 24 października 1995 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i art. 55 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego, a także zasądził od Izby Skarbowej na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa tysiąc osiemset dwadzieścia siedem złotych siedemdziesiąt groszy tytułem zwrotu kosztów postępowania.
UZASADNIENIE
Izba Skarbowa w (...) decyzją z dnia 24 października 1995 r. nr IS-PP-A-732V/72/95, po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa Gospodarki (...) w S. od decyzji Urzędu Skarbowego w Sz. z dnia 19 lipca 1995 r. nr US-N-VII-730/55/95, korygującej obliczenie podatku od towarów i usług za kwiecień 1995 r. oraz określającej kwotę do zapłaty w wysokości 16 383 zł, utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Uzasadniając swą decyzję, Izba Skarbowa w (...) stwierdziła, że zgodnie z par. 40a ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ do usług budowlano-montażowych, realizowanych na podstawie umów zawartych przed 2 marca 1993 r., związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w okresie do 31 grudnia 1994 r. stosuje się stawkę 0 procent. Przepis powyższy stosuje się pod warunkiem zawiadomienia w terminie do 30 lipca 1993 r. właściwego urzędu skarbowego przez podatników świadczących usługi budowlano-montażowe o zawarciu takich umów oraz przedstawienia wykazów zawierających dane dotyczące stron umów, rodzaju i wartości transakcji oraz okresu, na jaki umowa została zawarta, pod rygorem utraty uprawnień do stosowania stawki podatku 0 procent /par. 40a ust. 2/. Pismem z dnia 23 grudnia 1994 r. L.dz. 556/94 Przedsiębiorstwo wystąpiło do Urzędu Skarbowego w Sz. o przywrócenie terminu dla zawiadomienia o zawartej przed 2 marca 1993 r. umowie o świadczenie robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym. Po przeanalizowaniu sprawy Urząd Skarbowy postanowieniem z dnia 11 stycznia 1995 r. nr US-N-VII-730/5/95 wniosek Przedsiębiorstwa załatwił odmownie. Na postanowienie to strona wniosła zażalenie z dnia 22 stycznia 1995 r. /bez numeru/, jednakże z powodu uchybienia terminu Izba Skarbowa w postanowieniu z dnia 21 marca 1995 r. nr IS-PP-A-732p/3/95 stwierdziła, iż zażalenie jest niedopuszczalne, i pozostawiła je bez rozpatrzenia. Przedsiębiorstwo nie skorzystało z przywileju wynikającego z art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa i nie wniosło skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Pomimo powyższych okoliczności, w deklaracji VAT-7 za kwiecień 1995 r. uwzględniono korektę podatku należnego z tytułu zmiany stawki opodatkowania z 7 procent na 0 procent od usług budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym, wykonanych na rzecz Urzędu Gminy w S. W rezultacie tego w deklaracji wykazano nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym zadeklarowaną do zwrotu na rachunek podatnika w wysokości 16 403 zł. W trakcie kontroli źródłowej prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za kwiecień 1995 r. /protokół z dnia 9 czerwca 1995 r./ stwierdzono, iż mimo niespełnienia warunków związanych ze zgłoszeniem umowy w trybie par. 40a powołanego wyżej rozporządzenia strona wystawiła w kwietniu 1995 r. faktury korygujące i rachunki uproszczone korygujące na roboty budowlano-montażowe związane z budownictwem mieszkaniowym, wykonane na rzecz Urzędu Gminy w S. Korekty dotyczyły zmiany stawki opodatkowania z 7 procent na 0 procent. Ogólna wartość korekty wynosi 16 383 zł i dotyczy faktur i rachunków uproszczonych wystawionych w okresie od 13 sierpnia 1993 r. do 29 grudnia 1994 r. Stawkę podatku 0 procent stosowano do robót określonych w umowie z dnia 11 marca 1992 r. oraz w aneksach 1 i 2 /sporządzonych przed 2 marca 1993 r./, a także do robót wykraczających poza zakres rzeczowy określony w tych dokumentach. Co do wykonywania robót wykraczających poza zakres rzeczowy umowy z dnia 11 marca 1992 r. Przedsiębiorstwo złożyło w Urzędzie Skarbowym dodatkowe dowody, a mianowicie: umowę z dnia 1 stycznia 1988 r. zawartą z Naczelnikiem Miasta i Gminy w S. o wykonanie budynku mieszkalnego 17-rodzinnego w S. przy ul. S. oraz umowę nr 1/91 zawartą dnia 16 września 1991 r. z Burmistrzem Gminy S. o wykonanie w stanie surowym segmentu "A" budynku komunalnego przy ul. S. nr 17A w terminie do dnia 12 grudnia 1991 r. O zawarciu tych umów Przedsiębiorstwo nie zawiadomiło Urzędu Skarbowego w wymaganym ustawowo terminie. Wobec powyższego Urząd Skarbowy, po przeanalizowaniu ustaleń zawartych w protokole z dnia 9 czerwca 1995 r. oraz wyjaśnień złożonych przez Przedsiębiorstwo, stwierdził, iż nie spełniło ono warunków wynikających z par. 40a powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, nie nabyło zatem uprawnień do stosowania stawki podatku 0 procent. Decyzją z dnia 19 lipca 1995 r. nr US-N-VII-730/55/95 Urząd Skarbowy skorygował obliczenie podatku od towarów i usług za kwiecień 1995 r., w wyniku czego nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wynosi 20 zł, oraz określił kwotę do zapłaty na rachunek bankowy Urzędu w wysokości 16 383 zł. Od decyzji tej podatnik się odwołał. W odwołaniu pełnomocnik strony nie kwestionuje przedstawionego wyżej stanu faktycznego ani zasadności zastosowania w konkretnym wypadku przepisu par. 40a rozporządzenia, ale wywodzi, iż wspomniany wyżej warunek określony w par. 40a ust. 2 jest bezprawny, ponieważ został wprowadzony bez stosownego upoważnienia ustawowego. Zdaniem odwołującego się, upoważnienie ustawowe do określenia przez Ministra Finansów listy towarów i usług, do których stosuje się stawkę 0 procent, wynikające z art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, nie daje podstaw do wprowadzenia warunków, od których zależeć będzie prawo do stosowania stawki 0 procent. Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba Skarbowa stwierdza, że w swych rozstrzygnięciach jest zobligowana do przestrzegania przepisów aktów wykonawczych do ustawy wydanych przez Ministra Finansów i nie jest uprawniona do kwestionowania tych przepisów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
