Wyrok NSA z dnia 31 października 1995 r., sygn. SA/Wr 586/95
1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może stanowić podstawy do zastosowania przewidzianej w nim sankcji w przypadku każdego błędu podatnika.
Stosowanie sankcji jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania, względnie w ogóle ewidencji nie prowadził.
2. Organy podatkowe nie mogą automatycznie stosować sankcję przewidzianą w art. 27 ust. 5, bez zbadania czy sposób prowadzenia ewidencji umożliwia ustalenie rzeczywistej wysokości podatku VAT.
Organy badając tę kwestię nie mogą być bierne, a także zobowiązane są do poszukiwania prawidłowych rozwiązań przy uwzględnieniu wyjaśnień podatników.
3. Skoro ewidencja zawiera zarówno dane dotyczące podatku naliczonego, który następnie organ kwestionuje, jako niezgodny z prawem, jak też dane dotyczące wartości zakupu środka trwałego brutto, nie można uznać, aby podatnik naruszył obowiązki wynikające z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
