Wyrok NSA z dnia 22 września 1995 r., sygn. II SA 661/94
1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia.
Dopiero po uzyskaniu takiej decyzji - mającej charakter zezwolenia - możliwe było podjęcie przez inwestora robót powodujących wyłączenie gruntów z produkcji.
2. Osoba, która wyłączyła grunty z produkcji po uzyskaniu wymaganego zezwolenia, obowiązana jest do uiszczenia należności i opłat rocznych ustalonych zgodnie z określonymi w ustawie zasadami /art. 13 ust. 1/.
Natomiast w razie stwierdzenia, że grunty zostały przez właściciela wyłączone z produkcji bez zezwolenia, wójt gminy - zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy - zobowiązany był do wymierzenia właścicielowi jednorazowo dziesięciokrotnej należności na rzecz Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych /lub Funduszu Leśnego - w przypadku wyłączenia gruntów leśnych z produkcji/.
UZASADNIENIE
Umową darowizny, sporządzoną w formie aktu notarialnego z dnia 29 stycznia 1992 r., Wanda i Ireneusz małżonkowie S. darowali swej córce Beacie S. /obecnie noszącej nazwisko L./ niezabudowaną działkę o powierzchni 9 arów, stanowiącą część ich gospodarstwa rolnego położonego we wsi B.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
