Wyrok NSA z dnia 14 września 1995 r., sygn. SA/Po 798/95
Organy podatkowe nie mogą przy klasyfikacji kierować się kryteriami pozaustawowymi, ingerującymi w istotę podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę.
O tym, czy określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu czy też nie, nie mogą w żadnym przypadku stanowić przepisy dotyczące rachunkowości, które regulują co najwyżej sposób dokumentowania poniesionych wydatków.
UZASADNIENIE
Urząd Skarbowy w Z. decyzją z dnia 5 grudnia 1994 r. ustalił spółce z o.o. "S". w Z. dodatkowy podatek dochodowy w wysokości 73.180.000 zł z tytułu zawyżania kosztów uzyskania przychodów. W uzasadnieniu urząd wyjaśnia m.in., iż do kosztów uzyskania przychodu za ten rok niesłusznie zarachowano zakup worków na wartość 118.262.400 zł, stanowiących koszty przychodu za 1993 r. Worki w ilości 50.000 sztuk zakupiono 19 października 1992 r. na podstawie faktury KS WOLA w Ś. na wartość 137.000.000. zł do pakowania węgla drzewnego. Dalej organ stwierdza, iż na podstawie faktur eksportowych ustalono, iż spółka w okresie od 23 listopada do 15 grudnia 1992 r. zużyła 6.692 sztuk worków o wartości 18.737.600 zł i ta kwota była zasadna do ustalenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1992 r. Natomiast pozostałe koszty zakupu worków w wysokości 118.262.400 zł /137.000.000 - 18.737.600 zł/ zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów za 1993 r. Zdaniem urzędu skarbowego, spółka zawyżyła ponadto koszty uzyskania przychodów na wartość 20.000.000 zł, zaliczając zaewidencjonowaną w koszty za komputery wpłatę raty leasingowej do S.A. "Max Electronic" za komputery według dowodu z 30 listopada 1992 r., która to transakcja nie doszła do skutku za 1992 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
