Wyrok NSA z dnia 30 marca 1995 r., sygn. SA/Po 2008/94
1. Określenie rodzaju i warunków zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, należy do kompetencji organu celnego, który dokonuje oceny, czy proponowany przez stronę postępowania celnego środek zabezpieczenia można uznać za wystarczający.
2. Jeżeli strona jako zabezpieczenie proponuje weksel własny, organ celny ma obowiązek sprawdzenia, czy wystawca dysponuje odpowiednim majątkiem.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
UZASADNIENIE
Dyrektor Urzędu Celnego decyzją wydaną na podstawie art. 17 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445/ odmówił spółce z o.o. przyjęcia zabezpieczenia majątkowego w formie weksla własnego. W uzasadnieniu Urząd, powołując się na art. 17 ust. 1 pkt 1 Prawa celnego, podaje, iż nakazuje przyjęcie zabezpieczenia majątkowego, nie wskazując jednak na formę tego zabezpieczenia.
Zdaniem organu celnego, przyjęcie weksla własnego jako zabezpieczenia majątkowego możliwe jest w przypadku, gdy firma wykaże się posiadaniem majątku, z którego skutecznie można przeprowadzić postępowanie egzekucyjne oraz musi być ona znana jako solidny płatnik swych zobowiązań. Analizując przedstawione przez spółkę dokumenty, urząd stwierdza brak wymaganego majątku trwałego, samo zaś posiadanie środków obrotowych nie stanowi dostatecznego zabezpieczenia dla weksla własnego. Przedłożona opinia banku jest niewystarczająca, gdyż nie zawiera informacji na temat zdolności płatniczych firmy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
