Wyrok NSA z dnia 19 października 1995 r., sygn. SA/Ł 278/95
Artykuł 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych przepisów regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma wyjątkowy charakter i powinien być stosowany z dużą ostrożnością.
oddala skargę w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r.
UZASADNIENIE
Urząd Skarbowy w Ł., po rozpatrzeniu żądania Spółki z o.o. "P.F" z siedzibą w D. o skierowanie na drogę postępowania przed organami podatkowymi sprawy z wyniku kontroli, sporządzonego przez inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S., decyzją z dnia 8 sierpnia 1994 r. nr (...) postanowił przypisać spółce podatek dochodowy od osób prawnych za 1993 r. w wysokości 664.448.000 zł wraz z odsetkami za zwłokę od dnia 1 kwietnia 1994 r.
W uzasadnieniu swojej decyzji, wydanej m.in. na podstawie art. 11 ust. 1. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (...) /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ organ podatkowy opierając się na materiale dowodowym zebranym w toku kontroli skarbowej stwierdził, że Spółka pozostając w związku gospodarczym z dwoma zagranicznymi firmami, tj. "P." z Włoch oraz z "N" z Hongkongu, zawyżyła koszty uzyskania swoich przychodów o kwotę ogółem 2.369.529.950 zł, w wyniku czego wykazała na koniec roku stratę - zamiast dochodu do opodatkowania - w wysokości 1.661.120.000 zł.
Powołując się na ustalenia kontroli skarbowej Urząd Skarbowy stwierdził także, że Spółka mimo swej odrębności prawnej powinna być uznana za zakład firmy włoskiej "P.", gdyż w 99 procent stanowiła własność członka zarządu i dyrektora tej firmy, Henriego S., a zapłacone przez Spółkę obciążenia na rzecz firm zagranicznych nie powinny w ogóle wystąpić lub powinny obciążać firmę "P.".
W obszernym odwołaniu od decyzji Urzędu Skarbowego Spółka zarzuciła naruszenie art. 11 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów umowy międzynarodowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawartej w dniu 21 czerwca 1985 r. między Polską a Republiką Włoską /Dz.U. 1989 nr 62 poz. 374/, a także przepisu art. 10 par. 1 Kpa Spółka stwierdziła, że została utworzona i funkcjonuje jako odrębny podmiot zgodnie z przepisami prawa polskiego, a podniesiony przez organy skarbowe fakt, iż Henri S., będący dyrektorem firmy włoskiej, posiada jednocześnie blisko 99 procent udziałów w spółce polskiej i jest jej prezesem, nie powinien mieć żadnego znaczenia. W zakresie nieuznania za koszty uzyskania przychodów obciążeń zapłaconych na rzecz firm zagranicznych Spółka podniosła, że poniesienie tych kosztów ściśle wiązało się z zakresem prowadzonej działalności oraz wynikało z zawartych umów gospodarczych. W związku z czym powinny one stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka podniosła również, że zasadnicza część zakwestionowanych wydatków w wysokości 2.064.403.450 zł została poniesiona na rzecz firmy "N" z Hongkongu, z którą nie była powiązana kapitałowo lub personalnie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
