Wyrok NSA z dnia 22 lutego 1994 r., sygn. SA/Po 3228/93
Powstanie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej "z chwilą wypłacenia należności" o której mowa w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23/ oznacza chwilę wypłacenia należności komitentowi.
UZASADNIENIE
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 765 Kc zawierającego regulację materialnoprawną umowy komisu, jest nią umowa, w której przyjmujący zlecenie /komisant/ zobowiązuje się za wynagrodzeniem /prowizja/ w zakresie działania swojego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie /komitenta/ lecz w imieniu własnym. Komisant nabywa roszczenie o zapłatę z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz albo cenę /art. 772 Kc/. Prowizja ma charakter wynikowy, który polega na tym, że z reguły należy się ona komisantowi dopiero od wykonanej umowy przez niego zawartej. Na gruncie prawa podatkowego opłatę skarbową uiszcza komitent. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłacie skarbowej podstawę obliczenia opłaty skarbowej ustala komisant i pobiera ją od komitenta. Komisant jest płatnikiem opłaty skarbowej. Komisant uiszcza opłatę skarbową obliczoną od przychodu uzyskanego przez komitenta po potrąceniu pobranej prowizji w terminie 10 dni następnego miesiąca po upływie miesiąca, w którym pobrano opłaty /art. 12 ustawy o opłacie skarbowej/. Minister Finansów w zarządzeniu z dnia 21 lipca 1989 r. w sprawie sposobu pobierania, uiszczania i zwrotu opłaty skarbowej nałożył w par. 15 następujące obowiązki na komisantów:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
