Wyrok NSA z dnia 12 listopada 1982 r., sygn. I SA 958/82
1. Zgodnie z orzeczeniem z art. 19 par. 1 i art. 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ w związku z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ terenowy organ administracji państwowej jest właściwy do działania w charakterze organu egzekucyjnego w sprawie opróżnienia wszelkich lokali podlegających przepisom prawa lokalowego, z wyłączeniem jedynie lokali wymienionych w art. 2 tej ustawy. Działając jednak na podstawie wyroku sądu powszechnego orzekającego eksmisję, organ taki nie jest uprawniony do wydania decyzji nakazującej opróżnienie lokalu.
2. Z użytego w art. 56 ust. 2 prawa lokalowego zwrotu "po dostarczeniu" lokalu /pomieszczenia/ wynika, że obowiązek dostarczenia nie musi być realizowany jedynie przez przydział decyzją administracyjną.
3. W miejscowości, w której nie obowiązują przepisy o szczególnym trybie najmu lokali, organ administracji nie ma uprawnień do rozstrzygania o najmie w drodze decyzji administracyjnej /poza przypadkiem wymienionym w art. 44 prawa lokalowego/, nie jest zatem władny decydować o przydziale pomieszczenia zastępczego osobie eksmitowanej. Obowiązek "dostarczenia" pomieszczenia zastępczego obciąża w tej sytuacji jedynie właściciela.
4. Prawomocne orzeczenie sądu powszechnego o eksmisji z lokalu może rodzić po stronie zobowiązanego - w braku innych ustaleń - tylko uprawnienie do pomieszczenia zastępczego. Zasady bowiem zawarte w ustawie - Prawo lokalowe uprawniają do wniosku, że we wszystkich wypadkach utracenia tytułu prawnego do zajmowania lokalu przewiduje się uprawnienie tylko do pomieszczenia zastępczego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
