Jak interpretować przepisy Kodeksu pracy, rozliczając diety dla kierowców zawodowych - stanowisko Ministerstwa Pracy
Ministerstwo Pracy uważa, że stałym miejscem pracy pracownika może być więcej niż jedna miejscowość lub określona trasa. Wskazanie jako miejsca pracy obszaru całego kraju jest jednak niedopuszczalne, jeżeli wynika to z chęci wyłączenia przez pracodawcę stosowania części przepisów prawa pracy oraz pozbawienia prawa do diet, np. przedstawicieli handlowych oraz kierowców. Ze względu na brak definicji „stałego miejsca pracy” w Kodeksie pracy można je sprecyzować w układach zbiorowych pracy, regulaminach wynagradzania bądź w umowach o pracę zawieranych z pracownikami.
Minister Pracy w odpowiedzi na zapytanie poselskie (www.sejm.gov.pl) uznał za złamanie przepisów Kodeksu pracy wskazanie w umowie o pracę jako miejsca pracy obszaru całego kraju, jeżeli nie odpowiada to rzeczywistości. Taka praktyka pracodawców pozwala uniknąć konieczności płacenia przez nich diet z tytułu podróży służbowych. Minister twierdzi, że uprawnienia kierowców do diet należałoby rozpatrywać na tle postanowień ich umów o pracę bądź treści układów zbiorowych pracy i regulaminów wynagradzania. Wynika to z art. 775 § 3 i 4 Kodeksu Pracy, który pracodawcy spoza sfery budżetowej pozwala ustalać we własnym zakresie warunki wypłacania pracownikom należności z tytułu podróży służbowej. Przedstawiamy pełną treść pisma Ministerstwa Pracy:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Masz już konto? Zaloguj się
