ZMIANY PRZEPISÓW PRAWNYCH

obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 15 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których nie ma konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego (Dz.U. Nr 66, poz. 608). Obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego nie występuje w przypadku, gdy podatnikiem wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu VAT jest podmiot mający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej.

Od 20 kwietnia 2004 r.

obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz.U. Nr 66, poz. 609). Rozporządzenie określa dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego oraz czynności, jakie może on wykonywać. Zgodnie z rozporządzeniem przedstawiciela podatkowego ustanawia się w wyniku umowy między podatnikiem a przedstawicielem zawartej w formie aktu notarialnego. Umowa może być zawarta, pod warunkiem że przedstawiciel przedłoży zaświadczenie organu podatkowego o spełnieniu warunków uprawniających go do uzyskania statusu przedstawiciela. Przedstawiciel podatkowy jest obowiązany do wypełniania obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania VAT, prowadzenia i przechowywania dokumentów oraz ewidencji na potrzeby tego podatku, a także do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o VAT, jeżeli zostały wymienione w umowie z podatnikiem.